Πετάξαμε με δανεικά φτερά, αγάπη μου,

δώσαμε στ’ όνειρο μια και το σκοτώσαμε

δεν βρήκαμε έναν τρόπο να το γλιτώσουμε

κι ύστερα το “εγώ” μας κλειδώσαμε!

Πετάξαμε με δανεικά φτερά, ψυχή μου,

όσα νοιώσαμε προδώσαμε 

σαν φωτιά κάψαμε όσα αισθανθήκαμε

και στον πειρασμό ενδώσαμε!

Πετάξαμε με δανεικά φτερά, πνοή μου,

δεν λογαριάσαμε τον χρόνο

που αμείλικτος μας προσπερνάει

και γέμισε η καρδιά πόνο.

Πετάξαμε με δανεικά φτερά, ζωή μου,

ψάχνει η αγάπη να βρει ένα απάγκιο

για λίγο η χαρά να λάμψει στις καρδιές μας

μήπως βρει τρόπο να επιστρέψει αύριο!

Πετάξαμε με δανεικά φτερά

είναι αργά γι’ αγάπη να αιμορραγούμε

το τραύμα ο χρόνος θα κλείσει

και μέχρι τότε πώς σωτηρία να βρούμε;

_

γράφει η Πολυξένη Ζαρκαδούλα