–
γράφει ο Δημήτριος Σούρλας
–
Αφύπνιση Αισθήσεων
Αν θα έπρεπε ο αναγνώστης να περιγράψει με δυο λέξεις το περιεχόμενο της ποιητικής συλλογής “Θήτα” της Αναστασίας Ασλανίδη, αυτές θα ήταν: Αφύπνιση αισθήσεων.
Η επιλογή του τίτλου με τη λέξη “Θήτα” αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο να ερμηνεύσει και να στοχαστεί εκείνα που ο ίδιος επιθυμεί.
Το “Θήτα” απο την πρώτη κιόλας ματιά δίνει την αίσθηση της διαχρονικής κομψότητας. Δεν είναι μόνο μια ωδή συναισθημάτων, αλλά και μια αληθινή δεξαμενή, περίτεχνα τοποθετημένων λέξεων-σκέψεων και καλείται ο αναγνώστης να ξεκλειδώσει το νόημά τους, συμμετέχοντας έτσι σε μια διαδικασία βίωσης του λογοτεχνικού εργου.
Στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης των ποιητικών κειμένων ξεπροβάλλει η νοσταλγία, η προσμονή και το φώς. Αιγαιοπελαγίτικες εικόνες, απομεσήμερα και γεύσεις καλοκαιριού, μυρωδιές μούστου και έρωτα, αφυπνίζουν τις αισθήσεις και προσκαλούν τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι συναισθημάτων.
Μέρα άχρονη
ψιθυροι αέρα δηλώνουν παρουσία,
[…]
Με ηλιοτρόπια στολίζουν το κεφάλι οι νέες
και σέρνουν χορό στα αμπέλια.
Μύρισε μούστος και έρωτας βαθύς, του ήλιου πράμα.
Στο παρακάτω κείμενο είναι φανερό πως οι λέξεις προηγούνται και δεν υπακούουν των όποιων προθέσεων αυτολογοκρισίας της ποιήτριας.
Στο σκοτάδι ψηλάφιζαν τα δάκτυλα
το σώμα αναρίγησε προδομένο απο πόθο
[…]
Έφυγα με την αμαρτία στο μέτωπο καρφωμένη
να φαίνεται η ζωή.
Από τη διαδικασία ανάγνωσης, με μια προσεκτική ματιά και σκαλίζοντας τα κείμενα, ο αναγνώστης θα διακρίνει ένα παιχνίδι της ποιήτριας με τις λέξεις. Αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι έχει να κάνει με τον λογοτεχνικό γρίφο “Θήτα” του τίτλου της συλλογής, με ο,τι αυτός υπονοεί, ως αρχικό γράμμα λέξεων-εννοιών. Διάσπαρτος εντός των κειμένων απεικονίζεται είτε με τη μορφή ευθείας λεκτικής διατύπωσης: Θάλασσα θάνατος, θύμησες, θέρος, θυμάρι, θρήνος, θυμικό, θαύμα, θέρμη είτε εμμέσως, ο οποίος και καταγράφεται ως το έτερο γλωσσικό σημείο του αντιθετικού διπόλου-ζεύγους εννοιών των παραπάνω λέξεων, όπως: Λησμονιά, ζωή, χαρά, ζέστη, κλπ.
Κάθισα σε πέτρες αιώνων
το χλωμό να θαυμάσω φως της νύχτας
συμπληγάδες του χρόνου ακλόνητες
ακόμα φυτρώνουν λουλούδια στις σχισμές
[…]
Φώλιασε το χέρι στη στιβαρή παλάμη
τα χείλη μισάνοιχτα σε αναμονή.
Εδώ η Αναστασία Ασλανίδη συμπυκνώνει τον ποιητικό της λόγο σε λίγες μόνο γραμμές. Δημιουργεί απτές εικόνες για τον πολιτισμό, το χρόνο, το φως, τον έρωτα, τη γη, τη φύση και κάνει πράξη τα λόγια του Παλαμά, ο οποίος στο ερώτημα σχετικά με τον ορισμό για το τι είναι ποίηση, είχε απαντήσει ότι, ποίηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμπύκνωση.
Συνοψίζοντας είναι εμφανές πως η ποιητική συλλογή “Θήτα” δεν θέτει ερωτήματα ούτε αποσιωπά τις όποιες αλήθειες. Πρόκειται για μια σύνθεση, έναν λογοτεχνικό καμβά από λέξεις – ψηφίδες και μέσα από τη σωστή τοποθέτησή τους, δίνει τροφή για σκέψη και μας καθιστά ως αναγνώστες κοινωνούς του λογοτεχνικού αυτού έργου, που επιδέχεται τόσες ερμηνείες και τόσα νοήματα όσοι είναι και οι αναγνώστες του.
Ρήματα
επίθετα
ουσιαστικά,
άναρχα στους τοίχους αιωρούνται
ζητουν σε σειρά να μπουν.
[…]
κάποιος μίλησε για λευκό χαρτί
[…]
Ξεκινώ της γραφής το καθήκον.
Κλείνοντας, στις παραπάνω γραμμές από τη σελίδα 19 της συλλογής, κατά την προσωπική μου άποψη ορίζεται και αποτυπώνεται με σαφήνεια το ποιητικό «εγώ» της Αναστασίας Ασλανίδη.
Αναστασία σε ευχαριστούμε για το ταξίδι.
0 Σχόλια