Το βιβλίο της Άννας Κοντολέων «Πρίγκιπας σημαίνει Αμίρ» από τις εκδόσεις Πατάκη είναι μια γροθιά στο στομάχι για όλους μας. Απευθύνεται σε παιδιά από 8 – 12 ετών, αλλά είναι ένα απαραίτητο ανάγνωσμα και για ενήλικες.

Με γραφή που ρέει και που σε γεμίζει με ένα σωρό διαφορετικά συναισθήματα, η συγγραφέας διηγείται την ιστορία του μικρού Αμίρ, που αναγκάστηκε να φύγει από τον τόπο του, για μια καλύτερη ζωή. Η ασπρόμαυρη εικονογράφηση της Αλεξίας Λουγιάκη, είναι απαραίτητη κι αυτή για την όλη ατμόσφαιρα που υπάρχει στο βιβλίο. Είναι μια ιστορία ρεαλιστική, μια ιστορία που όντως συμβαίνει κάθε μέρα, η ιστορία των προσφύγων. Όλα αυτά τα γεγονότα περιγράφονται με τρόπο λογοτεχνικό ώστε να μην πληγώσουν, μόνο να αφυπνίσουν. Να κάνουν το παιδί να καταλάβει πως ο τρόπος που ζει δεν είναι δεδομένος για όλους. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν σπίτι, που κρυώνουν, που βρίσκονται μακριά από τους γονείς τους, που δεν είχαν την ευκαιρία να είναι παιδιά.

Ο παραλληλισμός με τον αδέσποτο σκύλο που ο Αμίρ του δίνει το όνομα του αδερφού του, καθώς και με το βιβλίο «Ο μικρός Πρίγκιπας», κάνουν την ιστορία ακόμα πιο συγκινητική. Αλλά κι ο τρόπος που είναι γραμμένη, μας κρατάει σε αγωνία για το τι θα συμβεί παρακάτω, αν στο τέλος όλα θα πάνε καλά για τον Αμίρ και τον τετράποδο φίλο του. Ευτυχώς, υπάρχουν κι άνθρωποι που νοιάζονται. Ευτυχώς, ο Αμίρ μαθαίνει τελικά να εμπιστεύεται τους ανθρώπους που θέλουν να τον βοηθήσουν.    

Περίληψη από το οπισθόφυλλο: «Ο τόπος του Αμίρ ήταν κάποτε πλούσιος και εύφορος και όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι. Οι άντρες είχαν δουλειά τα πρωινά και χωράτευαν στα καφενεία τα βράδια. Τα παιδιά έτρεχαν μέχρι που χόρταιναν παιχνίδι στα σοκάκια. Και οι γυναίκες τα παρακολουθούσαν άγρυπνα και τα κυνηγούσαν να τα ταΐσουν με πιάτα ξέχειλα από φαγητό στα χέρια. Στον ουρανό πετούσαν πουλιά αποδημητικά και μόνο τα κακαρίσματα του κόκορα τους ξύπναγαν άγρια χαράματα. Μα μετά ήρθαν αυτοί που δεν είχαν ιερό και όσιο, αυτοί που αγαπούσαν τα όπλα πιο πολύ από τους ανθρώπους και… όλα άλλαξαν»

–

Προτεινόμενες δραστηριότητες

Μετά το διάβασμα του βιβλίου, μπορούμε να το συζητήσουμε με το παιδί. Έχει ακούσει από κάπου αλλού για παιδιά όπως ο Αμίρ; Τι θα ήθελε να τους πει; Τι θα μπορούσε να κάνει για να τα βοηθήσει; Μπορούμε να βρούμε οργανώσεις που βοηθούν τους πρόσφυγες και να προσφέρουμε κάτι εκεί. Βιβλία, παιχνίδια, ρούχα κτλ. Αφήνουμε το παιδί να διαλέξει. Αναλύουμε την έννοια πρόσφυγας και μετανάστης. Ποια είναι η διαφορά; Ο Αμίρ αναγκάστηκε να φύγει από την χώρα του λόγω του πολέμου, δεν το ήθελε. Άρα είναι πρόσφυγας. Τι θα κάναμε εμείς στη θέση του; Θα εμπιστευόμασταν εύκολα τους ανθρώπους; Προσπαθούμε για λίγο να νιώσουμε όπως αυτός, ίσως με κάποια δραματοποίηση ή γράφοντας μια μικρή ιστορία, παρόμοια με του Αμίρ, με εμάς ως πρωταγωνιστές, πάντα όμως με ευχάριστο τέλος. Είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στα παιδιά πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, υπάρχουν τρόποι να βοηθηθούν κι εμείς μπορούμε να συμβάλλουμε σε αυτό. Τέλος, μπορούμε να διαβάσουμε και το βιβλίο «Ο μικρός πρίγκιπας» που αναφέρεται στην ιστορία και να συζητήσουμε αν ο Αμίρ μοιάζει λίγο με τον Μικρό Πρίγκιπα σε κάποιες συμπεριφορές και γιατί. Μήπως επειδή του άρεσε πολύ το βιβλίο; Εμάς μας επηρεάζουν τα βιβλία που διαβάζουμε; Θέλουμε να μοιάσουμε με τους ήρωές τους; Γιατί; Μπορούμε να κάνουμε έναν πίνακα διπλής εισόδου με αγαπημένα βιβλία και να ψηφίσουμε τους ήρωες που μας εμπνέουν περισσότερο.