Ήρθε η ώρα
Να, σου χαμογέλασα
Ήσουν πολύ όμορφος
Φόρεσες και το αγαπημένο μου
Όχι το πουκάμισο
Για το χαμόγελό σου λέω όταν σε αντίκρυσα
Με έπνιξες με τα μάτια σου
Ανάσα δε πήρα
Και δες που με άφησες ύστερα διψασμένη κι έψαχνα για νερό
Φοβήθηκες και έμεινες ανήμπορος μπροστά στη δίψα μου
Έχεις κι εσύ τις ώρες σου δεν σε κατηγορώ
Να μου προσφέρεις λίγο μόνο να ξεδιψάσω
Όχι νερό. Τη σκέψη σου καλύτερα
Αν και αχόρταγη δεν θα μου φτάσει ούτε αυτή
Εκτός αν την περιλούσεις με λίγη αλήθεια
Ξέρεις ότι έτσι θα χορτάσω
Μάλλον πάλι αχόρταγη θα μείνω αλλά από την αλήθεια σου ,αυτή που άφησες στα μάτια σου όταν με είδες
Κοίτα που δεν μπορώ να βρω άλλη αλήθεια
_
γράφει η Στεφανία Μακρή
0 Σχόλια