Έρημη πόλη, άγνωστοι πια οι δρόμοι.

Και συ, σκιά περιπλανιέσαι.

Τις σκέψεις αιχμαλωτίζεις, μην τύχει και σβηστούν οι αναμνήσεις.

-Όπως μια κρύα νύχτα τα όνειρα σου-

-Τίποτα δε χάθηκε εντελώς…

Κι όμως, ποιος μπόρεσε πίσω απ’ τη θλίψη σου να δει;

Ποιος μπόρεσε στη σιωπή σου, τι έκρυβες να μάθει;

Ποιος σε κείνες τις μεγάλες νύχτες του καιρού έβλεπε το δάκρυ;

Ποιος;

Σαν έρημη πόλη η ζωή σου, σαν άδειος ουρανός.

Ανακαλύπτοντας την αλήθεια, θρυμματίζεις τα δεσμά σου.

Στην έρημη πόλη νυχτώνει.

Σβηστά τα φώτα, στους άγνωστους δρόμους χάθηκες.

Σα νύχτα στη νύχτα έσβησε κι η σκιά σου.

_

γράφει η Ρούλα Τριανταφύλλου 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!