Έρημη πόλη, άγνωστοι πια οι δρόμοι.
Και συ, σκιά περιπλανιέσαι.
Τις σκέψεις αιχμαλωτίζεις, μην τύχει και σβηστούν οι αναμνήσεις.
-Όπως μια κρύα νύχτα τα όνειρα σου-
-Τίποτα δε χάθηκε εντελώς…
Κι όμως, ποιος μπόρεσε πίσω απ’ τη θλίψη σου να δει;
Ποιος μπόρεσε στη σιωπή σου, τι έκρυβες να μάθει;
Ποιος σε κείνες τις μεγάλες νύχτες του καιρού έβλεπε το δάκρυ;
Ποιος;
Σαν έρημη πόλη η ζωή σου, σαν άδειος ουρανός.
Ανακαλύπτοντας την αλήθεια, θρυμματίζεις τα δεσμά σου.
Στην έρημη πόλη νυχτώνει.
Σβηστά τα φώτα, στους άγνωστους δρόμους χάθηκες.
Σα νύχτα στη νύχτα έσβησε κι η σκιά σου.
_
γράφει η Ρούλα Τριανταφύλλου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Σα νύχτα στη νύχτα έσβησε κι η σκιά σου.
Πολύ ομορφο το ποίημα σας Ρούλα!!!
Καλό σας βράδυ!!
Σας ευχαριστώ πολύ Ελένη!
Υπέροχο!!!!!