Το Σημείο μηδέν είναι το αποτέλεσμα της συγγραφικής σύμπραξης του Jorn Lier Horst και του Thomas Enger, δύο από τις πιο δυνατές πένες της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας, και η πρώτη περιπέτεια του αστυνομικού ερευνητή Άλεξ Μπλιξ και της μπλόγκερ Έμα Ραμ.
Όταν η πρώην δρομέας και πρωταθλήτρια Σόνια Νόρντστρεμ δεν εμφανίζεται στην προγραμματισμένη παρουσίαση της αυτοβιογραφίας της, όλοι πιστεύουν πως το έκανε από καπρίτσιο. Η μπλόγκερ διασημοτήτων Έμα Ραμ το πληροφορείται τυχαία πριν από τους υπόλοιπους δημοσιογράφους και αποφασίζει να πάει στο σπίτι της και να προσπαθήσει να εξασφαλίσει μια αποκλειστική δήλωση. Όταν φτάνει εκεί, βρίσκει την πόρτα ανοιχτή και ίχνη πάλης στο εσωτερικό του σπιτιού. Θορυβημένη, ειδοποιεί την αστυνομία.
Όταν ο Αλεξάντερ Μπλιξ ενημερώνεται για την εξαφάνιση της Νόρντστρεμ, σπεύδει στο σπίτι της μαζί με τη νέα του συνεργάτιδα κι αναλαμβάνουν την υπόθεση. Τα στοιχεία που προκύπτουν δείχνουν ότι μπορεί η εξαφάνιση της Νόρντστρεμ να σχετίζεται με υποθέσεις άλλων διασημοτήτων, που επίσης αγνοούνται ή έχουν πεθάνει πρόσφατα. Παράλληλα, η Έμα τον προσεγγίζει προκειμένου να αποσπάσει πληροφορίες για το άρθρο της και οι δυο τους αρχίζουν να ανταλλάζουν στοιχεία που αφορούν την υπόθεση, καθώς και το τι σκέφτονται για αυτά. Για κάποιον λόγο, ο αστυνομικός ερευνητής δείχνει να θέλει να βοηθήσει τη νεαρή μπλόγκερ στη δουλειά της, φτάνοντας στο σημείο να της εμπιστεύεται πληροφορίες από την έρευνα.
Κάποια στιγμή, η Έμα αναλύει στον Μπλιξ μια θεωρία που μοιάζει τρελή: τη θεωρία μιας αντίστροφης μέτρησης. Ότι ο δράστης επιλέγει για θύματα άτομα που έχουν γίνει γνωστά στο ευρύ κοινό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και σχετίζονται με έναν αριθμό από το δέκα ως το μηδέν, με φθίνουσα φορά. Κι όμως, όσο κι αν μοιάζει απίθανη αυτή η σκέψη, τελικά αποδεικνύεται πως πράγματι πρόκειται για έναν σίριαλ κίλερ που έχει καταστρώσει ένα παρανοϊκό σχέδιο, που βασίζεται σ’ αυτό το μοτίβο. Ο Μπλιξ και η Έμα ενώνουν τις δυνάμεις τους, ώστε να ανακαλύψουν την ταυτότητα του δολοφόνου και να τον σταματήσουν πριν προσθέσει άλλο ένα ανυποψίαστο θύμα στη μακάβρια λίστα του…
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς λογοτεχνικό ανεμοστρόβιλο(!) ή έναν μαραθώνιο αγώνα δρόμου, αφού από τη στιγμή που ξεκινά η δράση δεν σταματά μέχρι το τέλος. Οι Έλληνες αναγνώστες που έχουν διαβάσει βιβλία του Horst θα βρουν κι εδώ στοιχεία από το γνώριμο ύφος του, όμως σίγουρα η ένταση είναι πολύ μεγαλύτερη και οι ρυθμοί γρηγορότεροι. Μάλλον σ’ αυτό βοήθησε η πένα του Enger, ο οποίος χαρακτηρίζεται για τις πιο ωμές -συγκριτικά- περιγραφές και προσδίδει έναν ξεχωριστό παλμό στην αφήγηση. Οι φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον, η λίστα των θυμάτων μεγαλώνει γρήγορα και δεν υπάρχει χρόνος για δεύτερες σκέψεις των ηρώων ή άσκοπους πλατειασμούς των συγγραφέων. Αξίζει να σημειωθεί πως, εκτός του αδιαμφισβήτητου συγγραφικού ταλέντου τους, ο Horst ήταν πρώην αστυνομικός ερευνητής και ο Enger πρώην δημοσιογράφος, ακριβώς όπως οι ήρωές τους! Επομένως, γράφουν με βάση και την προσωπική εμπειρία τους.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο εκ πρώτης όψεως μοιάζει αταίριαστο, με τις ζωές τους να είναι πολύ διαφορετικές. Τι κοινό μπορεί να έχει ένας βετεράνος αστυνομικός με πάνω από είκοσι χρόνια καριέρας στο Σώμα, χωρισμένος, με μια κόρη που μόλις έχει ενηλικιωθεί και διατηρεί μαζί της μια κάπως προβληματική σχέση, με μια νεαρή μπλόγκερ που φιλοδοξεί να ασχοληθεί με κάτι πιο ουσιαστικό από τα τελευταία κουτσομπολιά του κάθε είδους σελέμπριτι; Κι όμως, υπάρχει κάτι στο παρελθόν τους που τους ενώνει. Μια τραγική ιστορία, που κάποτε σημάδεψε τις ζωές και των δύο κι έχει αφήσει τη σκιά της επάνω τους. Η συνεργασία τους όμως θα κυλήσει ομαλά και, προς έκπληξη ακόμα και των ίδιων, θα συνειδητοποιήσουν πως ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, αποδεικνύοντας πως δύο κοφτερά μυαλά είναι καλύτερα από ένα. Εξίσου καλή σχέση και χημεία δείχνει να έχει ο Μπλιξ και με τη νέα του συνεργάτιδα, όμως η συνύπαρξή του με την Έμα πετάει κυριολεκτικά σπίθες και υπόσχεται περισσότερα στο μέλλον και στα επόμενα βιβλία της σειράς.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου είναι οι ταυτότητες των θυμάτων. Άνθρωποι που προβάλλουν τον εαυτό τους στα Μέσα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με κάποιους να έχουν καταφέρει πράγματι κάτι σημαντικό στη ζωή τους και άλλους να κυνηγούν την πρόσκαιρη φήμη και να κάνουν τα πάντα ώστε να βρίσκονται στην επικαιρότητα. Είναι πολύ έξυπνος ο τρόπος που θίγονται κοινωνικά ζητήματα που προβληματίζουν πολλούς από εμάς και από τα οποία μαστίζεται η σύγχρονη κοινωνία: τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το κυνήγι της φήμης, η «μάστιγα» των ριάλιτι, η εφήμερη προβολή, τα ψεύτικα προσωπεία και χαμόγελα… Ένας κόσμος που στις οθόνες της τηλεόρασης ή του κινητού μοιάζει αγγελικά πλασμένος, αλλά πίσω από αυτές κρύβει βρομιά, ψέματα, παγίδες κι εγκυμονεί ακόμα και κινδύνους – αν, ας πούμε, κάποιος παρανοϊκός ζηλέψει τη δόξα της εκάστοτε διασημότητας ή αποφασίσει να διεκδικήσει κι εκείνος τα λεπτά προβολής που του αναλογούν, έστω κι αν αυτά είναι αφιερωμένα στη δράση του ως δολοφόνου.
Μια καλοδουλεμένη και ιντριγκαδόρικη πλοκή, διαδοχικές ανατροπές, δράση και αγωνία που κορυφώνονται σταδιακά, ενδιαφέροντες και ρεαλιστικοί χαρακτήρες κι ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι ώσπου ένας από τους δύο να πέσει στην παγίδα, αποτελούν τα καταλληλότερα συστατικά μιας λογοτεχνικής επιτυχίας. Και το Σημείο μηδέν τα διαθέτει όλα αυτά και κερδίζει τις εντυπώσεις, θέτοντας ψηλά τον πήχη για μια εξίσου συναρπαστική συνέχεια.
0 Σχόλια