Σκοτεινός δρόμος, της Lisa Gray

γράφει ο Πάνος Τουρλής

Μια νέα κοπέλα εξαφανίζεται στον ερημικό αυτοκινητόδρομο Τουεντινάιν Παλμς του Λος Άντζελες και η μητέρα της αναθέτει στον ιδιωτικό ερευνητή Ματ Κόνορ να τη βρει. Σύντομα ο Κόνορ και η βοηθός του, Τζέσικα Σο, ανακαλύπτουν πως στο ίδιο σημείο έχουν εξαφανιστεί κι άλλες γυναίκες. Τι τους συνέβη και τι κοινό στοιχείο τις συνδέει;

Η νέα περιπέτεια της Τζέσικα Σο, που έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη της στη Νέα Υόρκη και στο παρελθόν της, κινείται σε τρεις άξονες αφήγησης: όσο η Τζέσικα και ο Ματ ερευνούν, ρωτάνε, ψάχνουν και αναζητούν, παρακολουθούμε τη μονότονη ρουτίνα της Κάρα Ζελένκα που την παρακολουθεί στενά ένας άγνωστος άντρας και γυρνάμε πίσω στο 1990, όπου η Ντι Μόργκαν, κόρη εφημέριου, έμεινε έγκυος στα δεκαεφτά της αλλά κράτησε το παιδί, με αποτέλεσμα να μένει σε τροχόσπιτο και να καθαρίζει σπίτια για να το μεγαλώσει. Η χαρά της είναι να παίρνει μικροπράγματα από αυτά, όχι να κλέβει, «ήθελε απλά λίγο απ’ αυτό που είχαν όλοι οι άλλοι», ώσπου μια επαγγελματική πρόταση θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της. Η Αμάντα Μάιερς που δούλευε σε δικηγορικό γραφείο και το αφεντικό της αντέδρασε ακραία στην εξαφάνισή της, η Μάλορι Γουίλκοξ, παντρεμένη με μέθυσο και τεμπέλη σύζυγο που την αγαπάει με τον τρόπο του και την περιμένει ακόμη, σίγουρος πως δεν τον εγκατέλειψε μόνο με τα δύο τους παιδιά για πάντα και η ζωγράφος Λόρι Σίμοντς με την ήσυχη ζωή της μακριά από τα λεφτά της οικογένειάς της είναι τρεις γυναίκες που θα δεθούν αναπάντεχα μέσα από τις εξελίξεις ώσπου να εξαφανιστούν στο ίδιο ερημικό σημείο. Στο μυθιστόρημα καταγράφεται η καθημερινότητά τους και οι ζωές τους ενώ κάποια κεφάλαια αναβιώνουν τις τελευταίες στιγμές της Λόρι δύο μήνες πριν, της Αμάντα δύο χρόνια πριν και της Μάλορι δεκαοκτώ μήνες πριν.

Η Τζέσικα Σο, ιδιωτική ερευνήτρια, είναι ειδική σε υποθέσεις εξαφάνισης, μιας και η ίδια είχε πέσει θύμα απαγωγής σε πολύ μικρή ηλικία και μεγάλωνε με ανάδοχη οικογένεια, χωρίς να ξέρει ότι την ψάχνουν. Έχει τραυματιστεί από την τραγική αλήθεια που αποκαλύφθηκε στα είκοσι πέντε της και μάθαμε στα πρώτα βιβλία της σειράς κι έτσι προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή στο μακρινό Λος Άντζελες. Το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί και εκτός σειράς, μιας και τα γεγονότα αυτά δεν επηρεάζουν τη ροή της επίλυσης του μυστηρίου ενώ ο Τζέισον Πράις, ντετέκτιβ στην αστυνομία του Λος Άντζελες και παιδικός φίλος του πατέρα της, και η έφηβη κόρη του, Ντιόν, εμφανίζονται ελάχιστα. Ο Πράις «Ήταν ο άνθρωπος που τη συνέδεε με το παρελθόν αλλά και η ελπίδα της ότι δε θα ήταν ολομόναχη στο μέλλον» (σελ. 93), οπότε λογικά θα επανέλθει δριμύτερος στη ζωή της. Η Τζέσικα είναι ευάλωτη παρά το ζόρικο παρουσιαστικό της και προτιμά να μένει σε μοτέλ παρά σε ξενοδοχείο ή έστω σε σπίτι. Ο Ματ Κόνορ, επίσης ιδιωτικός ερευνητής, με τον οποίο γνωρίστηκαν στα «Κενά μνήμης», δέχτηκε την πρότασή της να δουλέψει κοντά του τις απαιτούμενες ώρες για να βγάλει άδεια άσκησης επαγγέλματος στην Καλιφόρνια κι έτσι αυτή είναι η πρώτη τους επίσημη κοινή υπόθεση. Ο Ματ πάντως ερωτεύτηκε την Τζέσικα από την πρώτη στιγμή κι όταν δέχτηκε να συνεργαστούν ήξερε πως τα πράγματα δε θα πάνε καλά.

Η ιστορία ξεδιπλώνεται κλιμακωτά, με την αγωνία να μεγαλώνει σε κάθε σελίδα και τα ερωτήματα να συσσωρεύονται: τι συνδέει τις τρεις εξαφανισμένες γυναίκες, τι υπάρχει στο σημείο όπου χάνονται, τι σχέση έχουν με την υπόθεση οι ιστορίες των δύο άλλων γυναικών που καταγράφονται, πώς θα βρεθεί η άκρη σε αυτό το κουβάρι; Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε τα αδιόρατα ερωτικά παιχνίδια ανάμεσα στους δύο ερευνητές, οπότε αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια κάτι πολύ ενδιαφέρον ανάμεσά τους. Επίσης, η συγγραφέας στήνει πολύ καλά το φόντο δράσης, με το Λος Άντζελες να πρωταγωνιστεί στο βιβλίο, φωτισμένο και σκοτεινό, πλούσιο και υποβαθμισμένο, με μεγάλες και σημαντικές κοινωνικές και ταξικές διαφορές σε γειτονιές, κτήρια και τοπόσημα. Η πόλη ζωντανεύει σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια και τις αντιθέσεις ανάγλυφα και παραστατικά, κάνοντάς με να νιώθω πως βρίσκομαι κι εγώ εκεί.

Τέσσερις γυναίκες, ένας «Σκοτεινός δρόμος» 250 χιλιομέτρων, ένα μυστικό. Τελικά, «Δεν είχε σημασία πόσα βενζινάδικα, μοτέλ, μπαρ ή ανθρώπους συναντούσες στον δρόμο. Η πιο μοναχική διαδρομή ήταν αυτή που έκανες μόνος σου» (σελ. 327). Κι όταν όσα ξέρεις ανατρέπονται μέσα σε μια στιγμή θα αντέξεις το βάρος ή θα λυγίσεις; Και με τι συνέπειες για τους γύρω σου; Ένταση, ανατροπές, σκοτεινά μυστικά και διεισδυτικά ψυχογραφήματα με κράτησαν ως το τέλος.

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα, του Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall)

Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα, του Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall)

γράφει η Παναγιώτα Σκουρτανιώτη Ο Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall), δημοσιογράφος με καταγωγή από την Καλιφόρνια, κάτοικος για πολλά χρόνια Ιερουσαλήμ, εκκινεί θετικά το φιλαναγνωστικό μας ενδιαφέρον με το βραβευμένο, με βραβείο Pulitzer Γενικής Τεκμηριογραφίας 2024, έργο...

Γένεσις, του Βαγγέλη Μπέκα

Γένεσις, του Βαγγέλη Μπέκα

γράφει ο Πάνος Τουρλής Σ’ ένα ειδυλλιακό νησί της Ελλάδας δύο αντίπαλες οικογένειες λυμαίνονται τον τόπο και ανταγωνίζονται για τον έλεγχο της νύχτας και του τουρισμού. Μια αντιεισαγγελέας ανακαλύπτει πως σε όλο αυτό μπλέκεται ένα αγαπημένο της πρόσωπο και ταυτόχρονα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Βιβλιοκριτικές
Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα, του Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall)
Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα, του Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall)

Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα, του Νέιθαν Θρωλ (Nathan Thrall)

Γράφει η Παναγιώτα Σκουρτανιώτη

Βιβλιοκριτικές
Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά
Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Η ποιητική του ακατάπαυστου ή ο Michel Foucault στα ‘Εχέγγυα της Φύρας’ του Γιάννη Λειβαδά

Γράφει ο Μιχάλης Κατσιγιάννης

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου