Οι μέρες περνούν γίνονται μια ρουτίνα,

και όλα φωνάζουν αισιοδοξία γύρνα!

Άνθρωποι σκεπτικοί, άνθρωποι πικραμένοι,

που η ψυχή τους τίποτα πια δεν προσμένει.

Τριγύρω πόνος, δάκρυ, θλίψη,

την Ελλάδα ποιος αληθινά θα αγαπήσει.

Αθωότητα, Ειλικρίνεια, Αγάπη,

σκουριασμένα συναισθήματα και αυταπάτη.

Όλα θα αλλάξουν, η ζωή θα συνεχίσει,

ποιος από όλους όμως θα πρωτομαρτυρήσει.

Σε πεδία μαχών έχουν μετατραπεί οι χώρες,

και το μυαλό του ανθρώπου περιορίζεται σε ώρες.

Η τέχνη τη λύση θα κληθεί να καταδείξει,

και τη δημιουργικότητα θα κάνει να ανθίσει,

τα σκουριασμένα συναισθήματα θα αλλοιώσει,

και τις καρδιές όλων των ανθρώπων θα συμφιλιώσει.

Κι είναι φορές που καταλαβαίνεις,

πως τίποτα δεν μπορείς να κάνεις,

απογοητεύεσαι και σιγά σιγά τα χάνεις.

Είναι αυτή όμως η λύση να ξεφύγεις

από τούτη εδώ την κρίση;

_

γράφει η Άννα Ελένη Πολύδωρα