Σμήνη ισορροπούν
κάτω απ’ των πόλεων
την πανσέληνο.
Κρατιούνται από τις νότες μιας σιγής
απ’ τ’ αναπάντεχο
το μηδέν μιας γέννας
που η πλάση το ορίζει.
Αναζητούν δείγμα ομορφιάς
ατέλειας χνάρι
δώρα και φευγιά
αγγιαχτά κι ανέσπερα.
Φθινοπώριασε.
Σ’ άτσαλες πλατείες
περιπατούν σμήνη.
–
γράφει η Αιμιλία Πανταζή
Σμήνη…
Μικρό κι όμορφο… σαν τα μικροσκοπικά μπουκάλια ακριβών αρωμάτων…
Ευωδιά έμπνευσης!
ΜΠΡΑΒΟ ΑΙΜΙΛΙΑ!