Η Σούλα Τσιάτσιου συνομιλεί με την Ευαγγελία Τζιάκα
Τι συμβολίζει για εσάς η κοιλάδα των πεταλούδων και την επιλέξατε ως χώρο δράσης του παραμυθιού;
Πρόκειται για οποιονδήποτε χώρο μπορεί να φιλοξενήσει ανθρώπους, προσφέροντάς τους θετικότητα, γαλήνη, χαρά, αισθητική. Είναι ένας χώρος που προσφέρεται για καλλιτεχνική δημιουργία.
Γιατί επιλέξατε ως ηρωίδα την κόρη του βασιλικού ζεύγους και όχι μια απλή πεταλούδα;
Πιθανότατα για να πάρει το ρόλο του αρχηγού ενός κοινωνικού συνόλου. Πιστεύω πάντα στο όραμα ενός ατόμου με πολλά προνόμια. Αν γαλουχηθεί έτσι ώστε να μάθει την αξία της προσφοράς, θα φροντίζει πάντα για την ευδαιμονία των γύρω του. Το θέμα για μένα είναι ξεκάθαρα πολιτικό. Η πολιτική συνείδηση με την έννοια της ευτυχισμένης κοινωνίας πρέπει να διαμορφώνεται από πολύ νωρίς. Οι εκάστοτε ηγέτες οφείλουν να εξασφαλίζουν την αρμονία γύρω τους, το παράδειγμα που θα αποτελέσει λόγο εκούσιας προσήλωσης. Τι πιο όμορφο να σε αγαπά και να σε σέβεται ο λαός σου! Αναμφισβήτητα, αυτό κερδίζεται με αγώνα, σεβασμό κι αυτοθυσία.
Ποιο είναι το μήνυμα που πιστεύετε ότι περνάει στους μικρούς αναγνώστες το παραμύθι σας;
Μα φυσικά να μην αποθαρρύνονται ποτέ από τους στόχους τους και σίγουρα να σέβονται τους συνανθρώπους τους, να νοιάζονται για αυτούς.
Με ποιον τρόπο εμπλουτίζει ”ο χορός των πεταλούδων” τη φαντασία των παιδιών;
Ενεργοποιώντας τις αισθήσεις τους μέσα από τη σκέψη του χορού, την αίσθηση της μουσικής, προβάλλοντας πληθώρα χαρακτήρων, υπάρχει μεγάλη κινητικότητα.
Ποιο τραγούδι πιστεύετε ότι θα ταίριαζε με το παραμύθι σας και γιατί;
Όλα τα μεγάλα κλασσικά αριστουργήματα που αναφέρονται στο έργο – χορός και μουσική – είναι αναμφίβολα αλληλένδετα.
Πώς γεννήθηκε η ανάγκη της συγγραφής μέσα σας; Το έχετε από μικρή το μικρόβιο της συγγραφής;
Θα έλεγα πως ναι! Θυμάμαι πως έγραφα μανιωδώς στην ηλικία των 14 και μετά το ξέχασα. Στη συνέχεια συνέβη πολύ αυθόρμητα. Όντας στην τάξη, σε ένα κενό μου άρχισα να γράφω «ΤΟ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΒΟΥΝΟ», από εκεί και πέρα, τα πάντα ήταν θέμα έμπνευσης. Δεν κάθισα ποτέ συνειδητά να γράψω˙ όταν ένιωθα την ανάγκη, απλά οι λέξεις με κατέκλυζαν..
Η ηρωίδα σας κάνει στο τέλος την υπέρβαση. Εσείς τι θεωρείτε υπέρβαση στην εποχή μας;
Πρόκειται για ένα ερώτημα που δεν πρόκειται να εξαντληθεί ακόμη κι αν το αναλύουμε ώρες. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτική γίνεται. Ατομική υπέρβαση είναι όταν παρά τις αντιξοότητες ξεπερνάς τον εαυτό σου, όταν υποφέρεις σωματικά ή ψυχικά και φέρνεις σε πέρας τους στόχους σου. Υπέρβαση είναι η χριστιανική συγχώρεση, αφού πραγματικά χρειάζεται πνευματική λεβεντιά να ξεπεράσεις τα πάθη σου και να δεις τον άλλο με αγάπη. Αυτό θα το χαρακτήριζα ως την ανώτατη υπέρβαση. Τέλος, το να πας ενάντια στο κατεστημένο για να αποδώσεις κοινωνική δικαιοσύνη, με οποιοδήποτε κόστος, αν κι αυτό επίσης συμπεριλαμβάνει αναρίθμητες παραμέτρους.
Έχετε δηλώσει πως οι ήρωές σας είναι ”πολεμιστές”. Τι είδους εφόδια δώσατε στην μικρή Ραφαέλα για να ανταποκριθεί;
Τα εφόδια προφανώς τα πήρε από την οικογένεια της, πράγμα που αντιλαμβανόμαστε από το διάλογο που κάνει με τον βασιλιά πατέρα της. Αυτοπεποίθηση, γιατί αν κάποιος δεν πιστεύει στον εαυτό του δύσκολα σηκώνεται όταν «πέφτει». Αίσθημα δικαιοσύνης, πράγμα που αποτελεί συνάρτηση των αρχών της. Αποφασιστικότητα που είναι ίδιον του χαρακτήρα της. Πιστεύω ακράδαντα ότι εμείς οι άνθρωποι διαμορφώνουμε χαρακτήρα μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολικό, το φιλικό-κοινωνικό, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της εφηβείας και οπωσδήποτε από τη φύση μας. Είναι αυτό το χαρακτηριστικό που φέρουμε από τη γέννηση μας, καταγεγραμμένο στον πυρήνα μας και μας κάνει να διαφέρουμε από τους άλλους. Πολεμιστή χαρακτηρίζω οποιονδήποτε μάχεται για τα ιδεώδη του, οποιονδήποτε παλεύει μέχρι τέλους.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη συγγραφή;
Να διαβάζει οτιδήποτε τον ευχαριστεί, να αφήνει τις αισθήσεις του ελεύθερες, να αφουγκραστεί τους ήχους, να παρατηρεί τις εικόνες γύρω του και φυσικά να δημιουργήσει το δικό του προσωπικό ύφος.
0 Σχόλια