Αν δεν αναμασάς θείες βουλές κι αποστολές
ιστόρισέ τους γλώσσα, αλλά δρόμοι βατοί δεν είναι
Μυλόπετρες είναι, μεριστές αυθαίρετοι
πόρων και δώρων της ζωής
Κοφτεροί σχιστόλιθοι, διακόπτες αναπνοών κι ονείρων
Μην μαλακώνεις, οφείλεις να τολμήσεις
Σείεται η κοιτίδα σου, ισοπεδώνονται εστίες
Τ’ αστέρια σου γκρεμίζονται σε σκοτεινές πηγές
Μην καταρρέεις γλώσσα
Σαλπίζουν πυρωμένα μάτια
Παιδιά λιμοκτονούν, βομβαρδίζονται, βυθίζονται, παγώνουν
Αφανίζονται ψυχές σε πορείες αναζήτησης ελπίδας
Αισχύνου σε στάσεις σιωπών
Αν της προσφυγιάς κι εσύ, ικέτιδα ελέους
εξόριστη σε κοινότοπες εκκλήσεις ποιες ευτυχίες σου παλιές
θα σε κερώνουν να μη σήπεσαι ποιες ελπίδες σου να συνεχίζεις
_
γράφει ο Απόστολος Παλιεράκης
Ικανός στην πεζοποίηση όπωςκαι στην διήιγηση . Για το ποια εσύ προτιμάς και ΑΝ προτιμάς, δεν μπορώ βέβαια να ξέρω, αγαπητέ Απόστολε
Η απάντησή μου, Λένα, στην ερώτησή σου, είναι ίδια με αυτήν που έδωσες στη συνέντευξή σου. Εγώ, το μόνο που προτιμώ είναι αυτά που γράφω να έχουν κάτι να πουν σε όσους τα διαβάζουν. Χαίρομαι που τα λέμε
Θαύμασα το πλέξιμο των λέξεων … δυνατά τα μηνύματα !!!Μου άρεσε πάρα πολύ το ποίημα σας!! Την καλημέρα μου!!
Μου δίνετε μεγάλη χαρά! Σας ευχαριστώ!
Μηνύματα από πένα που κατέχει καλά τι πρέπει να πει και πώς…
Σ’ ευχαριστώ για τη θετική σου κρίση και για τη φροντίδα της δημοσίευσης!
Λέξεις , όργανα -νοήματα,μουσικές-εσυ,βιρτουόζος μαέστρος!Απολαυσαμε!!!!!
Ευχαριστώ!!!!!