Η Γοργώ και η Αρετή κατάγονται από πλούσια οικογένεια της Κέρκυρας και ζουν με τους γονείς τους στην Κρήτη. Το καλοκαίρι, μόλις κλείνουν τα σχολεία, πηγαίνουν στον παππού και τη γιαγιά για διακοπές, μόνο που φέτος έχουν το προαίσθημα πως θα βιώσουν κάτι συγκλονιστικό! Και πράγματι, αρχίζουν να ψάχνουν για έναν κρυμμένο θησαυρό, βασισμένες στα λόγια των μεγάλων και σε κάτι μυστηριώδη ίχνη που βρίσκουν τυχαία στο δάσος του Αχίλλειου. Θα ανακαλύψουν κάτι; Τι θα βρουν που θα τους αλλάξει για πάντα τη ζωή; Πόσα είδη θησαυρών υπάρχουν και πόσο πολύτιμο είναι το οικογενειακό μας παρελθόν;

Η Μαρία Δασκαλάκη αυτήν τη φορά ακολουθεί ένα εντελώς διαφορετικό μονοπάτι αφήγησης, μιας και η Γοργώ και η Αρετή ψάχνουν χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και χωρίς χάρτη ενώ οι περιπέτειές τους διαδραματίζονται και το καλοκαίρι αλλά και το αμέσως επόμενο Πάσχα, ενώ η αποκάλυψη του θησαυρού είναι κάτι απρόσμενο αι ταυτόχρονα πολύ συγκινητικό και αληθινό. Οι χαρακτήρες των δύο κοριτσιών είναι εντελώς διαφορετικοί, οπότε σε συνδυασμό με τη Σταυρούλα, την οικονόμο, που εκφέρει τους περισσότερους κερκυρέικους ιδιωματισμούς, τους παππούδες τους που μεγάλωσαν τρία παιδιά αλλά τώρα ζουν μόνοι τους σ’ ένα επιβλητικό τριώροφο αρχοντικό, ανυπομονώντας για τα οικογενειακά καλοκαίρια, τους γονείς τους που γνωρίστηκαν μ’ έναν πολύ ρομαντικό τρόπο και τους υπόλοιπους συγγενείς που έρχονται σταδιακά στο νησί, δημιουργείται ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο στην εξέλιξή του μυθιστόρημα, γεμάτο διαχρονικές αλήθειες και αληθινό άρωμα Κέρκυρας.

Ιδιώματα που νοστιμίζουν το κείμενο και φέρνουν σε άμεση επαφή τα παιδιά με τη γλώσσα του νησιού (υπάρχουν φυσικά επεξηγηματικές σημειώσεις στο τέλος της κάθε σελίδας), αναφορές στην παραδοσιακή κουζίνα του νησιού, ήθη και έθιμα γύρω από τον άγιο Σπυρίδωνα, το Πάσχα και το καλοκαίρι μα πάνω απ’ όλα η βόλτα στα μνημεία και στα γνωστά και λιγότερο αναγνωρίσιμα μα εξίσου σημαντικά τοπόσημα, οι δρόμοι, οι παραλίες, τα μουσεία, το Μον Ρεπό, το νησάκι Βίδο παρατίθενται αφειδώς χαρίζοντας έτσι στα παιδιά ένα μοναδικό ταξίδι στο νησί των Επτανήσων. Μικρά αποστάγματα ιστορίας από τον Όμηρο και τους αρχαίους χρόνους, από την Αγγλοκρατία και την ελληνική βασιλεία ως την Κατοχή και τον πόλεμο, βυθίζουν τα δύο κορίτσια σε μαγικούς κόσμους στους οποίους ονειρεύονται θησαυρούς και περιπέτειες. Μαθαίνουμε για το οικογενειακό παρελθόν του παππού και της γιαγιάς, εκείνη κόρη αριστοκρατικής οικογένειας της Κέρκυρας κι εκείνος γιος νομικού που παντρεύτηκε μια Γαλλίδα ηθοποιό και την ακολούθησε στο Παρίσι, για τη ζωή της ψυχοκόρης, Σταυρούλας, που η οικογένεια την πήρε κοντά της από μικρό παιδί καθώς και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, κάτι που σταδιακά μας οδηγεί στη μεγάλη έκπληξη του βιβλίου.

«Σε κάθε μνημείο ιστορίας και πολιτισμού του νησιού μας υπάρχει κρυμμένος κι ένας πολύτιμος θησαυρός» (σελ. 41). Πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτήν την πρόταση και πώς θα εφαρμοστεί στην πλοκή της πρωτότυπης αυτής ιστορίας; Η Μαρία Δασκαλάκη αφήνει στην άκρη για λίγο τους κινδύνους και τις περιπέτειες και δημιουργεί απρόσμενες εξελίξεις εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Η τελευταία πρόταση του κειμένου μάλιστα με συγκίνησε αφάνταστα και ολοκλήρωσε υποδειγματικά το μυθιστόρημα. Κέρκυρα, ιστορία και περιπέτεια πάνε πάντα μαζί κι η Μαρία Δασκαλάκη ξέρει να τις ενώσει με το καλύτερο τρόπο!