Στην ψυχή των ποιητών

Δημοσίευση: 28.12.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

Στο πλαίσιο μιας προσπάθειας διερεύνησης των σκέψεων αλλά και της ψυχής των ποιητών, των απόψεων και των θέσεών τους, δημιουργήσαμε ένα ερωτηματολόγιο οι απαντήσεις του οποίου θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο όσοι καταπιάνονται με την ποίηση δρουν κι αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω μας.

Οι απαντήσεις θα είναι ανώνυμες και τα συμπεράσματα από αυτές θα δημοσιευθούν την άνοιξη σε ένα άρθρο με πλήρη τεκμηρίωση.

Ελπίζουμε στη συμμετοχή σας και στις ειλικρίνειά σας.

 

Το ερωτηματολόγιο θα παραμείνει ενεργό μέχρι τις 10 Ιανουαρίου 2016.

 

___

(πηγή εικόνας)

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. evangeloukissa

    Αγαπημένε μου Δήμο, αγαπημένο μου βιβλίο,

    Αν και δεν διεκδικώ τίτλο ποιήτριας, κατέθεσα τις απόψεις μου, μιας κι εγώ δημιουργώ κάποιες φορές με μορφή ποιητική. Κυρίως, όμως, γιατί στέκομαι απέναντι στην ποίηση ως αναγνώστρια. Στην τελευταία ερώτηση “Αν έπρεπε να επιλέξεις ποια θα διατύπωση θα σε ικανοποιούσε ως ποιητή/ποιήτρια;” οφείλω να πω πως καμία από τις απαντήσεις δεν με κάλυψε.

    Καλή συνέχεια!

    Απάντηση
  2. Αννα Ζανιδακη

    Ο ΠΟΙΗΤΗΣ …ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ..ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ…ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΘΕΤΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΩΣ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΨΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΟΥ ΚΙ Η ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΗ ΓΡΑΦΗ..ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ…ΟΣΟΙ ΕΧΩ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ..ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΜΟΥ..ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ..Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΣΞΕΨΕΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΜΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΟΥ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ….ΔΙΑΤΥΠΩΣΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΡΨΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ…
    ΠΙΣΤΕΥΩ ..ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ..ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ..

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου