Σαν η ψυχή σου ταξιδεύει με το κύμα
νουθετώντας το μυαλό ν’ αποδράσει
ένα φθινοπωρινό απόγευμα
μιας σχολικής εκδρομής δίπλα στη θάλασσα.
Μαγευτικό γκρίζο τοπίο
μα παράταιρα πρόσωπα!
Συνδαιτυμόνες της «κακιάς ώρας»
που η τύχη έσμιξε.
Τη λάθος στιγμή… Στο λάθος μέρος.
Να σου μιλούν για πράγματα κοινά, καθημερνά,
που ο νους απέρριπτε·
για ν’ απολαύσει ό,τι όμορφο
―από καιρό―
στη μέρα σου έλαχε!
Μου άρεσε. Το χάρηκα.
Όμορφο το ποίημα σας!!
Καλή σας ημέρα!!!