26.12.2015

Συνομιλώντας μ’ έναν ποιητή

camera_lights

Το μέλλον χλωμό πια μου μοιάζει

πίσω απ’ τις ψεύτικες

φάτνες

με το χάρτινο βρέφος

 

Κι οι δρόμοι άδειοι

από πεζά στιχάκια και μηνύματα

 

Κάτι να φταίει,

ψάχνουμε

κάτι να βράζει μέσα μας

να μας οργώνει

 

Κι ύστερα

διαμαρτυρία έξω απ’ το σταθμό

για κάτι σκόρπιες μνήμες που ξεσκέπασε η βροχή

για μια ψυχή

που δε λογιέται να σωπάσει

για ένα παιδί

που δεν ηθέλησε να κρύψει

Όσα οι μεγάλοι του τυλίγαν

με χρωματιστές κλωστές

 

Μα να! Κοιτάχτε!

σα να αντικρύζω μιαν αχτίδα από τον ήλιο

Όχι,

είναι ακόμη ένα φλας της μηχανής

μια στιγμή

που κάποιος θέλησε

τα βλέμματά μας τα αδειανά

να μας φωτίσει

 

Να μας έχει

φυλαχτό της δανεικής γενιάς μας

και παρακαταθήκη στην επόμενη

 

Το μέλλον χλωμό πια μου μοιάζει

κι όλα

θυμίζουν Βερσαλλίες

στο πέρασμά τους

 

Να τα πάλι τα φώτα από μακρυά

Ποιός νά ‘ναι;

-οι ματαιόδοξοι με τις γαλάζιες μηχανές

λες

Και το δωμάτιο σα να φωτίζει ξαφνικά

«Άστους» μου λες

«κι αν μας τραβήξουν μια φορά,

τι θα μας κάνουνε με τόσο μίσος στην καρδιά;»

«Άστους.

Ας μας έχουν δανεικούς

και ας καίνε

ένα, ένα τα κομμάτια μας

μέσα στων μηχανών τους τη φωτιά»

«Άστους, να μας κοιτάνε με τη θλίψη χαραγμένη

στις βαθειές ρυτίδες»

 

Λες και σκύβεις το κεφάλι σου

 

«Μια ακόμη λέξη κύριε ποιητή!»

ζητά ο κόσμος

Κι εσύ. Σα να μας ξέρεις χρόνια

δακρύζεις και μονολογείς

 

«Τέτοιοι που γίναμε… τι να μας κάνουν;»

 

_

γράφει η Παναγιώτα Καραγιαννίδη

 

(πηγή εικόνας)

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Δυνατό πολύ δυνατό γραπτό!!!Να είστε καλά Παναγιώτα!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου