Στα χωράφια, τα παιδιά σκοτώνουν
τους ασφοδέλους,
μήπως και ξεγελάσουν τον θάνατο.
Ανίκητη όμως η απώλεια
αδειάζει τη μνήμη (σκληρά).
Την πίστη ρίχνει στα βάραθρα,
δίχως απολογία.
Ζυγαριές από σκελετούς (ερπετών)
στήνουν οι αρνητές
τη δύναμή τους να μετρήσουν.
Στις αγορές θύρσους κρατούν
και αλαλάζουν,
σπέρνοντας τον πόνο.
Και φεύγει η χαρά,
αφήνοντας τα δάκρυα
των κοριτσιών λάφυρο
στους γυρολόγους της ψευτιάς…
_
γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Χριστόφορε ιδιαίτερο το ποίημά σου!!!