Με απόλυτη επιτυχία ολοκληρώθηκε ο 5ος Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός ΕΛΙΚΩΝ 2015 που ήταν αφιερωμένος στον Τ. Σ. Ελιοτ. Ο Ποιητικός Διαγωνισμός ΕΛΙΚΩΝ 2015 διοργανώθηκε από το www.viotiaplus.gr και τις Εκδόσεις Momentum. Η συμμετοχή ήταν και αυτή τη φορά μεγάλη και ο συναγωνισμός ήταν υψηλής ποιότητας. Εχουμε σήμερα την τιμή να ανακοινώσουμε τους νικητές των Βραβείων και των Επαίνων για τον 5o Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ 2015.
Βραβεία
1. Το A’ Βραβείο απονέμεται στον Κώστα Φρουζάκη, για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Pescador και το ποίημα Lisboa, anno 1526 (74 βαθμοί, Α/Α 296). To Α’ Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ.
2. Το Β’ Βραβείο απονέμεται την Κατίνα Μέτσιου για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Αναστασία Αναστασίου και το ποίημα Ανάληψης Τύχη (73 βαθμοί, Α/Α 96). To Β’ Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 300 ευρώ.
3. Το Γ’ Βραβείο απονέμεται στον Ιωάννη Γεωργικόπουλο για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Τόρου Οκάντα και το ποίημα Οίδημα Χρόνου (70 βαθμοί, Α/Α 204). To Γ’ Βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 200 ευρώ.
Επαινοι
Για τον πρώτο έπαινο υπήρξε τριπλή ισοβαθμία στους 69 βαθμούς. Ετσι:
1. Α’ έπαινος απονέμεται στον Βασίλη Κλείτσα για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Θεοτοκάκης και το ποίημα Αναβαθμός. Επίσης Α’ έπαινος απονέμεται στην Θάλεια Λογοθέτη για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Namaste και το ποίημα Η Επιβίωση της Θάλασσας. Α’ έπαινος απονέμεται στον Γεώργιο Κουλιανό για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Γεώργιος Ευδαιμονίου και το ποίημα Ονειρεύτηκα.
2. Ο Β’ έπαινος απονέμεται στον Νίκο Ευαγγελινό για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Μπουντρούμι και το ποίημα Πλεονάζον Υλικό (68 βαθμοί).
3. Ο Γ’ Επαινος απονέμεται απονέμεται στον Αλέξανδρο Πετρόχειλο για τη συμμετοχή με το ψευδώνυμο Περικλής Καμίλος και το ποίημα Κραχ (67 βαθμοί).
Παρατίθενται τα ποιήματα που απέσπασαν το τρία πρώτα βραβεία στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ
Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ
LISBOA, ANNO 1526, Κώστας Φρουζάκης
Ο Jesus Sozinho ψαράς στη Λισαβόνα το 1526
μαζεύοντας τα δίχτυα του μια νύχτα με καταιγίδα
βλάστημώντας παραδέχτηκε πως η μοίρα του
είναι γραμμένη μέσα του με κεφαλαία γράμματα
κι έφτυσε αφήνοντας μια κραυγή
να του ξεφύγει (απ’ το βάρος άραγε;)
-ίσως να ‘ναι τα ψάρια η μοίρα μου και τα λέπια
που κολλάνε στα γένια μου σαν τα καθαρίζω
μα είμαι -νομίζω— σίγουρος πως η ζωή μου
κύλησε στην αρμύρα της σκέψης κι η ψυχή μου αναδείχτηκε
πιο γενναία απ’ ό,τι πίστευα και στ’ όνειρο μου μια βραδιά
είδα ένα άδειο δίχτυ
ίσως αυτή να ‘ναι η μοίρα μου ίσως αυτή να μην είναι
μα γνωρίζω να χωρίζω των ψαριών
τα είδη και να χαράζω το νεκρό τους σώμα για να
τα ψήσω στη φωτιά όταν πεινάω.
Δεν ξέρω τίποτε άλλο μόνο αυτό.
Μα είμαι μόνος τώρα που θα ήθελα τον Θεό στο πλάι μου
κι είμαι τόσο ανυπόμονος που ξέρω πως θα είμαι μόνος
και την άλλη φορά που τα δίχτυα μου θα ρίξω στο πέλαγος.
Κι έκλαψε πικρά στη σκέψη αυτή.
Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ
ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΥΧΗ, Κατίνα Μέτσιου
Είναι μερικές μέρες που μοιάζουν με της Αναλήψεως.
Ουρανός τρέχει στις φλέβες,
οι Αρχάγγελοι φορούν κράνος
και με προσπερνούν στην εθνική.
Μηχανόβιοι οι μάγκες τελικά!
Υπάρχει πέλαγος με το όνομα μου
να ακουμπήσω τις νύχτες μου?
Σε κάποια παράλληλη πόλη δεν νυχτώνει ποτέ.
Αλώβητη πόλη.
αποκαμωμένη να κουβαλάει στη μήτρα τόσο φως…
Υπάρχει πέλαγος να γεννήσει την τύχη μου?
Την άλλη μου τύχη που κρεμιέται από το χερούλι της βαλίτσας και πάει βόλτες.
Είναι τύχες που μοιάζουν με της Αναλήψεως.
Έχω κάτι ακουστά…
Μυστικό που ξεφεύγει από το τραγούδι των πουλιών
και με βρίσκει σε άλλον αιώνα…
Κεντημένα πουλιά στο τραπεζομάντηλο..
τρώνε από την ανάσα της μάνας.
Μάνα μου εξ ουρανού και συνθλίψεως τραγούδι…
Κάθε μέρα είναι της Αναλήψεως στην παράλληλη πόλη
και στην άλλη μου τύχη.
Γ’ ΒΡΑΒΕΙΟ
ΟΙΔΗΜΑ ΧΡΟΝΟΥ, Ιωάννης Γεωργικόπουλος
Μικροί κόκκοι σκονισμένης λύπης περνούν απ’το παράθυρο.
Δε θυμάμαι ξανά τέτοιον αέρα.
Όχι γιατί φοβάμαι ή κρυώνω, αλλά επειδή ανέπνευσα κρυφά
γέμισε πάλι νεκρούς το δωμάτιο.
Ένα πουκάμισο κρεμασμένο στο χερούλι κάνει τον πρώτο Άνθρωπο και τη σκιά
και το βράδυ χορεύει σαν σκιάχτρο μονάχο και άδειο στον κήπο.
Στον κιτρινισμένο τοίχο ζωγραφισμένο ένα πουλί
κοιτάζει αλλού, σίγουρο πως δε θα ξημερώσει.
Περνάει ο καιρός, άπλυτος και αξύριστος, αφήνοντας αίμα στα φύλλα
και βαριές πατημασιές στις πλάτες και στα χέρια μας.
Το μεγάλο θηρίο του κόσμου ουρλιάζει τη νύχτα να σβήσουμε τα φώτα και να δώσουμε θυσία μάνες, αδέρφια και τα αγέννητα παιδιά μας.
Μια χαλασμένη λάμπα άναψε μονάχη της κι η σκισμένη κουρτίνα άρχισε να ανεμίζει.
Στο χθεσινό-όλο φωνές-σεντόνι κόκαλα ξερά φυλάω, από κάποιας λυπημένης μνήμης το απόθεμα.
Η λύπη.
που πιάνει δουλειά στα χαράματα του πλήθους
και γυρίζει αγκαλιά με τον ενικό της νύχτας.
Μόνη κι έρημη, γυμνή και άβαφη,
με δυο τρύπες για μάτια και βαθουλωμένα μάγουλα
για να ανέβει αργά-αργά τη σκάλα προς τον τρίτο.
Μια φωτογραφία απ’όταν ήμαστε μικροί απέμεινε αρυτίδιαστη.
γιατί όλα μας τα πρόσωπα πέθαναν ξένα θαμμένα στην άμμο της άλλης πατρίδας.
Αλλοίμονο στους μελλοζώντανους που έρχονται
πάνω στις μνήμες των νεκρών να ξαποστάσουν.
δίχως να βλέπουν τα καντήλια και τα “ενθάδε κείται”.
Πολύς καιρός.
Βαρύς καιρός.
Γδαρμένος με μεγάλα γράμματα
πάνω στο χώμα που μας ‘βάλαν να πατάμε
Πρέπει να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την Αλουμίνιον της Ελλάδος, εταιρεία του Ομίλου Μυτιληναίος, που αθλοθετεί τα χρηματικά έπαθλα. Πρέπει επιπλέον να εκφράσουμε την ευαρέσκειά μας στην κριτική επιτροπή για την άψογη συνεργασία. Οπως κάθε χρόνο τις επόμενες ημέρες θα δημοσιευτεί και ο νικητής του διαγωνισμού ΕΛΙΚΩΝ στον κλάδο για τη Βοιωτία.
Ασφαλώς σε επόμενο άρθρο θα δημοσιευτούν τα 40 ποιήματα που θα εκδοθούν συγκεντρωτικά σε τόμο για τον 5ο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ από τις Εκδόσεις Momentum καθώς και οι πληροφορίες για την τελετή απονομής των Βραβείων και των επάθλων.
0 Σχόλια