Η ζωή είναι ένα κιτρινωπό φως
που τρεμοπαίζει
ανάμεσα στα αδάμαστα κύματα
ενός αχανούς γκρι ωκεανού.
Κανείς δεν γλίτωσε
από την αλμυρά .
Κανείς δεν ξέφυγε
από τη φουρτούνα.
Κανείς δεν έχει καταφέρει
να αγγίξει αυτό το φως.
Το παράδοξο της ύπαρξης
είναι ότι όσο περισσότερο
το γκρι αναμειγνύεται με το κίτρινο
τόσο πιο ευτυχισμένοι νιώθουμε
εμείς οι άνθρωποι.
Είμαστε εύθραυστοι.
Είμαστε ευαίσθητοι.
Είμαστε.
Γινόμαστε άκαμπτα τσεκούρια
για να πλεύσουμε
μακριά από τον ωκεανό,
αλλά ξεχνάμε ότι δεν ξέρουμε
όλοι κολύμπι.
Γινόμαστε εξορκιστές αγγέλων
για να ξορκίσουμε τη λάμψη
του κιτρινωπού φωτός,
μα ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος
δεν μπορεί να πετάξει.
Μόνο η ανάμειξη θα μας λυτρώσει…
_
γράφει ο Χρήστος Ράπτης
0 Σχόλια