Από μικρή την γνώριζα
Ήξερα πότε κλαίει και πότε πονάει αληθινά
Την έβλεπα που λάτρευε την μοναξιά
Την γνώριζα καλά
Ήξερα ποια δυστυχία της έσχιζε τη ψυχή
Και ποιον πόνο αποζητούσε
Ήξερα για ποιον ερώτα έκλαιγε στα κρυφά
Και ποιους φίλους ή εχθρούς αγαπούσε
Την έβλεπα να πεθαίνει σε μια άλλη ζωή
Και σε αυτή που ανέπνεε δεν ζούσε
Την έβλεπα να κάνει λάθος το σωστό
Για να βρεθεί κοντά στο Θεό
Μια μαραμένη Κυριακή θέλησε να φύγει
Για να πάψει η μαύρη της ψυχή
Μέσα σε ένα σπίτι παγερό να γυρίζει
Την γνώριζα καλά
Νομίζω
_
γράφει η Ελένη Σταματίνα Τσαγγούρη
0 Σχόλια