Μεγαλώνοντας μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Ανακαλύπτουμε τις ομορφιές, τα χρώματα, τις μυρουδιές, το άγγιγμα, τις αγκαλιές. Οι αισθήσεις μας, καθημερινοί «ανιχνευτές» του περιβάλλοντος, μας «συστήνουν» διαρκώς σε μια γνωριμία συνύπαρξης μαζί του. Όλο και περισσότερα πράγματα, καθημερινά αντιλαμβανόμαστε! Απλώνουμε το χέρι… από τις πρώτες αγαπημένες μας κινήσεις… να αγγίξουμε, να ακουμπήσουμε, να νοιώσουμε, να αισθανθούμε, να μάθουμε, να πάρουμε, να αρπάξουμε! Nα αρπάξουμε τα «θέλω» μας που καθημερινά πληθαίνουν μέσα μας σαν ανάγκες ψυχής και σώματος! Τα «θέλω» μας όλο και πιο συνειδητά, επιζητούν την «απόκτηση»! Από νήπια ακόμα, από παιδιά ακόμα, με επιμονή τα απαιτούμε! Η έλλειψη κριτικού στοχασμού δεν μας αφήνει να δούμε, να κατανοήσουμε, ότι δεν μπορούμε πάντα να έχουμε αυτά που επιθυμούμε γιατί παντού γύρω και μέσα μας υπάρχουν σύνορα- όρια «συρματοπλέγματα»! Η συνείδηση έρχεται μετά. Με την ωρίμανση που φέρνει και την γνώση της περιχαράκωσης, με όρια, της ζωής και όσων κλείνει μέσα της. Ευθύς με τη σύλληψή μας, πέρα από τη θέλησή μας, γεννιόμαστε με προδιαγραφές, με δεδομένα εξ’ αρχής απαραβίαστα, ενσωματωμένα, πάνω και μέσα μας, σάρκα μέσα στη σάρκα μας, στη ψυχή και στο μυαλό μας! Το πρώτο μας «συρματόπλεγμα» – DNA και κληρονομικότητα! Το δεύτερο μας «συρματόπλεγμα» ευθύς μόλις γεννιόμαστε, σαν το πρώτο ζιπουνάκι μας, φοράμε! Πρόκειται για τις αντικειμενικές συνθήκες του δοσμένου κοινωνικό-πολιτικού συστήματος, που ενεδρεύουν να μας να διαμορφώσουν! Οι έμπειροι ενήλικες γύρω μας, αναλαμβάνουν την διαπαιδαγώγησή μας, την ποδηγέτησή μας, θα έλεγα! Γονείς, δάσκαλοι, σωτήρες, προφήτες, άλλοι με αγαθές προθέσεις για το «καλό» μας και άλλοι συνειδητά για το «κακό» μας διαμορφώνουν τα «κελιά» των σκέψεων και σχέσεων που μέσα τους θα ζήσουμε. Ελεύθεροι κατά τα άλλα! Κάνοντας χρήση της ελεύθερης βούλησης των δικών μας επιλογών! Τόσο «ελεύθερη» η βούληση τόσο «δικές» μας οι επιλογές όσο μας επιτρέπει η πληροφόρηση που έχουμε! Μια πληροφόρηση – παραπληροφόρησης κατευθυνόμενη ενίοτε που διαμορφώνει διαφορετικά και ανάλογα την χρήση της ελεύθερης βούλησης όσο και των επιλογών μας. «Συρματόπλεγμα» και αυτό στη ζωή μας. Η διαμόρφωση δηλαδη της συνείδησής μας που είναι έξω από εμάς, στα χέρια του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι που μας έτυχε ο κλήρος να γεννηθούμε! Ακολουθούν συρματοπλέγματα και άλλα! Τα μέχρι τώρα όχι φανερά, όχι σε πρώτο πλάνο κατανοητά. Ακολουθούν τα δύσκολα. Αυτά που «ορατά» διαφεντεύουν τη ζωή μας καθημερινά. Απλώνουμε τα χέρια, απλώνουμε φτερούγες, φτερά, σε αναζητήσεις ψυχής και σώματος, να γεμίζουν «τροφή» αγάπη, ανάσες ζωής! Η απαντοχή ποθεί την πληρότητα! Η ζωή τη συμπόρευση μαζί τους! Πόθος και πάθος φοβερό για ζωή στα μέτρα της καρδιάς. Ο χρόνος κυλάει. Η προσωρινότητά μας, ρυθμούς εγρήγορσης ζητάει! Καραδοκεί! Από κοντά και τα εμπόδια μαζί! Όρια εφιάλτες, τα «Συρματοπλέγματα» παντού! Λεπιδοφόρα! Ενίοτε ηλεκτροφόρα! Περίφραξη υψηλής ασφαλείας απειλή θανάτου… «μην τολμήσεις» την έξοδο! Ακίδες αυχμηρές, μεταλλικές ματώνουν, ξεσκίζουν, σκοτώνουν! Περίφραξη υψηλής ασφαλείας! Ασφάλεια για δυνάστες και εκμεταλλευτές του κόπου και της ζωής των «περιφραγμένων»! Το πιο φτηνό και συμφέρον υλικό στην παραγωγική διαδικασία που τρέφει και συντηρεί κράτος και εκκλησία στη κοινή εξουσία! Νόμοι –θεσμοί, πρέπει, διότι και γιατί στα μέτρα τα δικά τους! Σάρκες και όνειρα, μυαλά χυμένα των «περιφραγμένων» πάνω στα σύρματα τα ματωμένα! Και αρχίζει ο αγώνας. Τουλάχιστον τα σύρματα να πάνε πάρα πέρα!! Εύκολο δεν είναι. Ούτε ελπιδοφόρο. Εμπόδιο το άλλο «συρματόπλεγμα», αυτό της παραπληροφόρησης που στέκει εμπρός, ύπουλα λεπιδοφόρο! Ξεστρατίζει, σε κάνει να αστοχείς! Αλλού ο εχθρός αλλού το βόλι! Η μάζα ενίοτε σαν «χρήσιμοι ηλίθιοι» ανάλογα εκπαιδευμένη, επιτυχώς παραπληροφορημένη με ιαχές θριάμβου οδεύει στο χαμό της! Εφιάλτης! Επιτακτική η ανάγκη, πού είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ! Δύσβατος, ανηφορικός και κακοτράχαλος ο μονόδρομος της αναζήτηση της αποκάλυψής της, για να μπορέσεις να την κάνεις χρήσιμο όπλο στον αγώνα της κάθαρσης! Να μπορέσουμε έστω κοντοπρόθεσμα να πάμε παραπέρα της ζωής τα «σύρματα»! Μέχρι να φύγουν εντελώς… σε μέρες ίσως που δεν θα μας βρούνε μέσα τους! Και μέχρι τότε η ζωή κυλάει μέσα στον αγώνα και στην αγωνία της επιβίωσης, του πόθου για καλύτερη ζωή, περιχαρακωμένη από τα «σύρματα» που βάζει αυτή και τα παιδιά της
Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Απαντήσεις έτοιμες δεν υπάρχουν! Κρίνονται καθημερινά στα πεδία των μαχών που πιάνουμε τις θέσεις μας ευθύς με το ξημέρωμα της μέρας. Μέχρι να έρθει η στιγμή, να φτάσουμε εκεί, που περιμένει το τελευταίο της ζωής το «συρματόπλεγμα»! Εκεί στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο!
Το άρθρο αυτό έγραψε η Μαργαρίτα Αρβανίτη εμπνευσμένη από τη δράση ‘Μια εικόνα… Χίλιες λέξεις!‘ και την εικόνα που συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτή κι εμφανίζεται στην αρχή του παρόντος.
Nα αρπάξουμε τα «θέλω» μας που καθημερινά πληθαίνουν μέσα μας σαν ανάγκες ψυχής και σώματος! Τα «θέλω» μας όλο και πιο συνειδητά, επιζητούν την «απόκτηση»!
Και να μην επιτρέψουμε να γίνουμε..«χρήσιμοι ηλίθιοι»!
Μαργαρίτα μου-Μαργαρίταρι μου..με την χρυσή σου πένα και την πιο χρυσή ακόμη καρδιά..
ΈΓΡΑΨΕΣ!
Και σου απαντώ : Θα νικήσουμε!!!!!!!!!
Ρένα μου, φίλη αγαπημένη, ιδιαίτερα ευασθητοποιημένη εσύ, χαίρομαι που σε άγγιξαν τα λόγια μου! Μα πιο πολύ οι σκέψεις σου για μένα , το καλύτερα δώρα ζωής! Σε ευχαριστώ θερμά!
“Όρια εφιάλτες, τα «Συρματοπλέγματα» παντού! Λεπιδοφόρα! Ενίοτε ηλεκτροφόρα! Περίφραξη υψηλής ασφαλείας απειλή θανάτου… «μην τολμήσεις» την έξοδο! Ακίδες αυχμηρές, μεταλλικές ματώνουν, ξεσκίζουν, σκοτώνουν!”
“Λεπιδοφόρο” και το κείμενό σου Μαργαρίτα μου! Αλήθειες που κόβουν, πονάνε, ματώνουν… και που ο μόνος τρόπος για να τις αντιμετωπίσουμε είναι να τις δούμε κατάματα – μέσα στον καθρέφτη που βάζει μπροστά στον καθέναν από μας η εξαιρετική καταγραφή και ανάλυση/τοποθέτησή σου!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Βάσω μου τα σχόλιά σου με τιμάνε! Χαίρομαι που “επικοινωνούμε” για όσα κοινά μας περιχαρακώνουν ! Που μόνο αν τα ξέρουμε, αν τα δούμε “κατάματα” μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε! Σε ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή σου!
Μαργαρίτα μου, η γραφή σου σε τούτο το κείμενο, η καταγραφή σου με άγγιξε αιχμηρά γιατί έτσι είναι κάποιες αλήθειες της ζωής αιχμηρές και έτσι πρέπει να καταγράφονται… ατόφια και κατάματα! Μάθαμε στα συρματοπλέγματα που μας έβαζαν άλλοι και μετά αρχίσαμε να βάζουμε κι εμείς έστω κι ασυνείδητα συρματοπλέγματα στους ίδιους μας τους εαυτούς και στις πολύτιμες ευαισθησίες μας και φτάσαμε ακόμα και να φοβόμαστε και την ελευθερία μας… Κι όμως.. Θα νικήσουμε! Κι όπως γράφει κι ο Ελύτης… “νίκη, νίκη, όπου έχω νικηθεί..” Όταν διαβάζω τέτοια κείμενα σαν το δικό σου Μαργαρίτα μου παίρνω τη δύναμη για να αντέχω περισσότερο και για να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Σε ευχαριστώ και συγαχαρητήρια!
Μαίρη μου, εσύ που έχεις ψάξει τοσο πολύ την ψυχή σου , τις συμπεριφορές και τους ανθρώπους γύρω σου, χαίρομαι που δεν σε καθίζουν οι δυσκολίες, …..το έχεις δείξει άλλωστε έμπρακτα στη ζωή σου ….αντίθετα ατσαλώνεσαι για να τις πολεμήσεις έως τη τελική Νίκη! Το να μιλάς για τα δύσκολα της ζωής δεν είναι απαισιοδοία όπως εκλαμβάνεται κάποιες φορές, είναι ανάγκη ερμηνείας και αναγνώρισης τι σε περιστοιχίζει γιατί αλλοιώς πως να ξέρεις τι θα πολεμήσεις! Κοινή η άποψή μας και χαίρομαι που σε εκφράζει το κείμενο! Εύχομαι να συνεχιστούν οι νίκες της ζωής σου και Καλή Επιτυχία στο βιβλίο σου και σε ότι ποθείς!
……..Πόθος και Πάθος, φοβερό για ζωή στα μέτρα της καρδιάς…..Τί λόγια !!!!!!!!! Τί να πω Μαργαρίτα μου αγαπημένη. Με εκπλήσσεις κάθε φορά που διαβάζω , τα υπέροχα κείμενά – ποιήματά σου!!!!! Φράσεις ετοιμοπόλεμες για ανθρώπους , που διαθέτουν καρδιά και ψυχή ανάλογη των εκάστοτε περιστάσεων! Να είσαι πάντα καλά και να μην σταματήσεις να γράφεις. Εχουμε ανάγκη από Ανθρώπους σαν και σένα !
Μαρίζα μου πόσο σε ευχαριστώ που είσαι φίλη μου! Στα λόγια σου …η εκτίμησή σου για μένα! Και δική μου ανάγκη να να βρίσκομαι ανάμεσα σας, σε ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν! Σε ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου!
“Πόθος και Πάθος φοβερό , για ζωή στα μέτρα της καρδιάς” ……..Τί λόγια!!!!!
Με εκπλήσσεις ειλικρινά, σε ότι κι αν γράψεις! Φράσεις ετοιμοπόλεμες, για Ανθρώπους που αξιολογούν , με την καρδιά και την ψυχή τους. Να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να γράφεις!!
Άκρως φιλοσοφικό το κείμενό σου με αναζητήσεις και ερωτηματικά, με τοποθετήσεις θετικές και αρνητικές συνάμα. Εμβριθής ο λόγος σου. Προβληματίζει, δικαιώνει, ολοκληρώνει τη σκέψη και τη διανόηση. Χαρακτηριστικές και δυνατές οι φράσεις σου…Η προσωρινότητά μας ρυθμούς εγρήγορσης ζητάει…..Η απαντοχή ποθεί την πληρότητα…. Από κοντά και το εμπόδιο μαζί…αλλά θα νικήσουμε. Μπράβο Μαργαρίτα!!!!!
…”Άκρως φιλοσοφικό το κείμενό σου ….” Αλίκη μου με τιμούν τα λόγια σου ! Απλά τις σκέψεις μου “ακούμπησα”.. τους προβληματισμούς μου, σε μια επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας, με εσάς που καθημερινά μοιράζομαι τις σκέψεις της μέρας …. συνοποιπόροι της ζωής μου… τα όσα έφτασα σήμερα να σκέπτομαι για τη ζωή και την κοινωνική μας πραγματικότητα! Χαρά μου μεγάλη που είμαι τόσο κοντά σου και εσύ στην καρδιά μου! Σε ευχαριστώ!!
Μαργαριταρένια Μαργαρίτα μας, με λόγια …διαμαντάκια! Το βασανιστικότερο συρματόπλεγμα της ζωής μας είναι ο ύπνος του εαυτού μας, φρονώ. “Σαν ξυπνήσεις μονομιάς, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς….” Βαθιά αισιόδοξη, είμαι προς το μονοπάτι που οδηγεί στην νίκη…δύσβατο, ανηφορικό και κακοτράχαλο; Έτσι πρέπει να είναι! Αλλιώς πως θα έχει αξία; Σ ευχαριστούμε καλή μου που μοιράστηκες μαζί μας αυτές τις σκέψεις!
Συγχαρητήρια Κα Μαργαρίτα Αρβανίτη για το υπέροχο άρθρο σας ! Είναι γεγονός οτι ελάχιστοι άνθρωποι κατορθώνουν τελικά να ξεφύγουν απο τα συρματοπλέγματα στα οποία είτε οι συνθήκες ζωης τους τα δημιούργησαν ειτε η αδυναμια του χαρακτήρα τους , που δεν τους επέτρεψε να επιβληθούν σε πρόσωπα και καταστάσεις ! Η ζωή τελικα είναι για τους μαχητές και αυτούς που έχουν τη δύναμη να βρίσκουν στο ξημέρωμα της κάθε μέρας το κουράγιο να λένε ….όχι δεν θα δυμβιβαστώ με κάτι που δεν με έκφράζει , με κάτι που δεν αγαπω , με κατι που δεν ικανοποιεί τον λόγο ύπαρξης μου ! Πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν πιάσει το νόημα της ζωής και την ζούν και την χαίρονται στο έπακρο ! Ένας απ αυτούς είσαι και συ! Συνέχισε γιατι μας εμπνέεις !
Πόσο σε ευχαριστώ για όλα τα ωραία που είπες! Πόσο όμορφες οι τοποθετήσεις σου και δεν ξέρω ποιος-ποιά είσαι! Σε ευχαριστώ θερμά για τις σκέψεις που κάνεις για μένα! Ελπίζω να συνεχίσω και θα είναι χαρά μου μεγάλη , να σε εμνείουν τα γραπτά μου και να βρίσκεις μέσα τους και δικές σου σκέψεις! Εύχομαι ότι καλύτερο γι α τη ζωή σου!
Πολύ ωραία η τοποθέτησή σου Μαργαρίτα απέναντι στα πρέπει της ζωής που μας τα φοράνε με την γέννησή μας και μας ακολουθούν σαν αγκαθωτά συρματοπλέγματα μέχρι τον θάνατό μας!!!!
Αμα είμαστε υποψιασμένοι γι αυτά Κάκια μου ψάχνουμε τις προσωπικές μας διεξόδους , εκείνες που θα κάνουν σημαντική τη κάθε μας στιγμή , πέρα από κάθε είδους “συρματομπλέγματα” , για να μην τους χαριστούμε με μια ζωή γκρίζα και στο πουθενά! Η “εκδίκησή ” μας θα είναι όχι απλά να επιβιώσουμε αλλά να ζήσουμε και ευτυχισμένοι! Σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου!
” Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Απαντήσεις έτοιμες δεν υπάρχουν! Κρίνονται καθημερινά στα πεδία των μαχών που πιάνουμε τις θέσεις μας ευθύς με το ξημέρωμα της μέρας. Μέχρι να έρθει η στιγμή, να φτάσουμε εκεί, που περιμένει το τελευταίο της ζωής το «συρματόπλεγμα»! Εκεί στη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο! ” …. όλα τα λεφτά συναισθημάτων αυτό το σημείο της γραφής σου Μαργαρίτα ….
Χαίρομαι Γιάννη που σου άρεσε! Ευχαριστώ! Ναι…και είμαστε υποχρεωμένοι να ανακαλύψουμε έως και να επινοήσουμε… έστω ανάμεσα στα όποια “συρματοπλέγματα, τις χαρές που ωφείλουμε στον εαυτό μας να ζήσουμε! Η προσωρινότητα της ζωής μας , δεδομένη, το απαιτεί!
Διάβασα το άρθρο Μαργαρίτα, συμφωνώ μαζί σου και καταλαβαίνω απόλυτα όσα λες και όσα υπονοείς.Στην προσπάθεια μου να το σχολιάσω η σκέψη μου για έναν παράξενο λόγο πήρε έμμετρη μορφή. Την παραθέτω λοιπόν όπως είναι αυτούσια και φρέσκια για εσένα και όλους τους φίλους .
Μπηγμένοι πάσσαλοι στης γης
τα σπλάχνα, στεριωμένοι,
Ορίζουν μια υφαρπαγή
του ενός προς τους πολλούς
Ό,τι ορίζει ως κτήμα του
είναι καπηλευμένο
Που άρπαξε ως γέρακας
φέρνοντας συμφορά.
Χρησικτησία έκανε,
σε πράγματα κοινά
Και ασύστολα καρπώνεται το κτήμα των πολλών.
Αυτά τα σύνορα εγώ,
Καθόλου δεν τα βλέπω,
Κι αν είναι οι πολλοί μαζί,
ευθύς τα καταργούν.
Αν πάλι ο καθείς,
Νοιάζεται πως θα μπήξει,
δικούς του πάσσαλους στην γη
όντας αρπακτικό,
Τα σύνορα τα πλέγματα και ότι τον ορίζει,
ποτέ και στο διηνεκές δεν θα καταργηθούν.
Χαίρομαι Βαγγέλη που οι τοποθετήσεις μου σε ενέπνευσε να εκφραστείς ποιητικά και να σου γεννήσουν τις δικές σου σκέψεις! Σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου και την συμμετοχή σου!