Το άρωμα της νοσταλγίας, του Μαρκ Λεβύ
Υπέροχο, απολαυστικό, τρυφερό, συγκινητικό, χιουμοριστικό, ανατρεπτικό και πρωτότυπο. Λονδίνο 1950. Η Άλις ζει ήρεμη κι ευτυχισμένη σε μια φτωχογειτονιά. Φτιάχνει αρώματα, έχει φίλους κι έναν αντιπαθητικό γείτονα. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1950 όμως μια εκδρομή στο Μπράιτον της αλλάζει τη ζωή. Μια χειρομάντις της αποκαλύπτει ότι ο σημαντικότερος άντρας της ζωής της μόλις πέρασε από δίπλα της και για να τον συναντήσει πρέπει να κάνει ένα ταξίδι ως την Κωνσταντινούπολη όπου και θα γνωρίσει τις πραγματικές της ρίζες. Η Άλις αρχίζει και μπαίνει σε σκέψεις και με τη βοήθεια του γείτονά της, Ντάλντρι, πείθεται να κάνει αυτό το ταξίδι. Ο Ντάλντρι της δίνει χρήματα-κληρονομιά του πατέρα του με το συμφωνητικό να του δώσει ποσοστό από τις πωλήσεις του αρώματος που θα φτιάξει εμπνευσμένη από την Πόλη. Έτσι ξεκινάει μια καινούργια ζωή για την Άλις, η οποία, από την πρώτη στιγμή, νιώθει οικεία με το περιβάλλον, τις μυρωδιές και τις εικόνες της Πόλης. Γιατί όμως; Και ποιος είναι αυτός ο σημαντικός άνδρας και πώς θα τον γνωρίσει;
SPOILERS
Έξυπνο και καλογραμμένο, ρεαλιστικό και αυθεντικό, με πολύ ψάξιμο για την Κωνσταντινούπολη του 1950. Ιστικλάλ, Μπέγιογλου, Τζιχανγκίρ, απλοί καθημερινοί άνθρωποι και η Άλις να παλεύει με τις αναμνήσεις της. Εντάξει, καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι κάτι δεν πάει καλά με την οικογένειά της και το βλέπεις ότι η κοπέλα είναι υιοθετημένη αλλά ο συγγραφέας αυτό το ξεδιπλώνει σιγά σιγά, χωρίς να βιάζεται. Η ιστορία εκτυλίσσεται πολύ ωραία, χωρίς κοιλιές και ανούσια πράγματα, ρουφάς τις σελίδες ως το τέλος. Φυσικά υπάρχει και ανατροπή: ο Ντάλντρι ήθελε να τη διώξει την Άλις γιατί έμενε στο μοναδικό διαμέρισμα με λιακωτό της πολυκατοικίας κι αυτός, ως ζωγράφος, το ήθελε απελπισμένα, έτσι τη διώχνει για να ζωγραφίσει αναπόσπαστος σε καλύτερο και πιο φωτεινό περιβάλλον. Έλα όμως που το ταξίδι που κάνουν μαζί τις πρώτες μέρες, η απουσία της αργότερα και η αλλαγή του χαρακτήρα και της νοοτροπίας της Άλις τους αναγκάζουν να παραδεχτούν τα αμοιβαία ερωτικά τους συναισθήματα! Και ποιος είναι ο σημαντικός άντρας της ζωής της; Μα φυσικά ο αδερφός της, μιας και οι πραγματικοί της γονείς αναγκάστηκαν να δώσουν το κορίτσι για υιοθεσία σε ζευγάρι Άγγλων υπηκόων που επέστρεφε άρον άρον πίσω στην πατρίδα όταν κορυφώθηκε η αρμένικη γενοκτονία του 1919!
Εντύπωση μου έκανε η άποψη του ζωγράφου για τα σταυροδρόμια ως θέμα ενός πίνακα ζωγραφικής. Ποτέ μου δεν έχω σκεφτεί πόσα πολλά μπορείς να ζωγραφίσεις σε ένα σταυροδρόμι μιας πόλης! Διαβάστε:
\”Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολυποίκιλη είναι η ζωή σε ένα σταυροδρόμι. Άλλοι τρέχουν, άλλοι ψάχνουν το δρόμο τους. Συναντά κανείς όλα τα μέσα μεταφοράς: άμαξες, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, ποδήλατα, πεζούς, διανομείς μπίρας που σπρώχνουν τα καρότσια τους, γυναίκες και άντρες κάθε ηλικίας και τάξης πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον, εκνευρίζονται, κάνουν ότι δε βλέπουν, χαιρετιούνται, στριμώχνονται, βρίζονται. Το σταυροδρόμι είναι μέρος καταπληκτικό!\” (σελ. 43).
Διαβάστε άμεσα αυτό το βιβλίο και αφεθείτε στα αρώματα από μπαχαρικά και κανέλα που αναδίδει η μαγευτική και μαγική Κωνσταντινούπολη, στις τύχες που αλλάζουν και τις εκπλήξεις που συναντούν οι άνθρωποι. Ένα διαφορετικό γυναικείο μυθιστόρημα για αναγνώστες με απαιτήσεις.
