Να φύγω ναι ... να φύγω.
Γιατί ο αέρας λιγοστεύει.
Να!!! …το θεριό
βγαίνει από μέσα μου
στους τοίχους μου ανεβαίνει.
Φωτιά είναι η ανάσα του
απλώνεται και γδέρνει.
Τα πύρινα πλοκάμια του
στέλνει και με χαϊδεύει.
Να φύγω λοιπόν… να φύγω
γιατί ο χρόνος λιγοστεύει
και το θεριό μου δεν μπορεί
άλλο να βολοδέρνει.
Δάκρυα δεν θέλει να σκορπά
μα ούτε και να μαζεύει.
Τα χάδια του διωγμένοι πρόσφυγες
ξένα για την αγέλη.
Να φύγω λοιπόν … να φύγω
μα το θεριό μου δεν το αφήνω.
Ξένος εγώ … ξένο κι εκείνο.
Όχι!!! … στους ανθρώπους
δεν το παραδίνω.
Αλλιώτικο ας είναι και φευγάτο
μαζί μου θα ’ρθει ως τον πάτο.
της Άννας Ρουμελιώτη
Η Άννα Ρουμελιώτη γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και εργάζεται στη γραμματεία εκπαιδευτικού ιδρύματος. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και τη συγγραφή στίχων.
Για επικοινωνία μαζί της: [email protected]
Η φωτογραφία είναι πνευματική ιδιοκτησία της Άννας Ρουμελιώτη.
Διατίθεται με άδεια Creative Commons, όπως παρακάτω
(CC BY-NC-SA 3.0 GR)
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Το πήρες απόφαση τελικά Άννα, θα φύγεις. “Ξάσου” που λένε και οι Κρητικοί, εμείς εδώ θα είμαστε να σε διαβάζουμε.
Δεν φεύγω αν δεν διαβάσω κι άλλο “Λιάκο” Βαγγέλη!!! Δεν φεύγω γιατί μου αρέσουν τα θηρία στην ψυχή που θα με διαβάσουνε!!!Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Αννα υπέροχο ! όταν το αποφασίσεις θα φύγουμε όλοι μαζί με τα θεριά μεσά μας!!!!!!!!!!!!!!
Άννα,υπέροχο το θεριό σου,μοιάζει με το δικό μου.Ταυτίστηκα!!! Να είσαι καλά! Σ’ευχαριστώ!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία!!
Άννα,υπέροχο το θεριό σου!!! Μοιάζει με το δικό μου.Ταυτίστηκα! Να είσαι καλά και να γράφεις πάντα,εσύ,για ‘σένα και για ‘μας.Κάποιους……!
Μίνα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!Μάλλον το “θεριό” μου με ωθεί να γράφω να μην το παρατήσω και φύγω λοιπόν!