Το καλύτερο ταξίδι που θα κάνεις
δεν είναι σε τόπους μαγικούς, ονειρεμένους
σαν αυτούς που βλέπεις στις καρτ ποστάλ
να σου χαμογελάνε πλάνα κι αδιάφορα.

Δεν είναι στην Ανατολή ούτε και στη Δύση
όπου τα χιλιοφορεμένα τους αρώματα ξεθυμαίνουν
στης λήθης τα σκοτάδια, με το πρώτο ηλιοβασίλεμα.

Δεν είναι σε θάλασσες και σε στεριές
που γνέφουν γαλίφικα να τις γευτείς
και μετά να τις απαρνηθείς ψάχνοντας άλλες.

Ούτε σε άγονες πολιτείες και προβλέψιμες ερήμους,
ούτε σε πλακόστρωτα δρομάκια και φαρδιές λεωφόρους
με τα φώτα να λάμπουν ολοένα και λιγότερο
στον αέναο διάβα της διαχωριστικής τους γραμμής.

Μόνο είναι στης καρδιάς τις διάφανες ράγες,
τις τόσο εύθραυστες και συνάμα απροσπέλαστες
που πάνω τους πρέπει να σχοινοβατήσεις
αποφεύγοντας του κόσμου τις κακοτοπιές
για να περάσεις επιτυχώς απέναντι,
εκεί που το ταξίδι θα έχει για πάντα αποτυπωθεί
μέσα στη φευγαλέα ύπαρξή σου.

_

γράφει o Αυγουστής Μαρούλης