15.01.2017

Το κορίτσι και τα άστρα

Ένα κορίτσι μελαγχολικό που κοίταζε τα άστρα,
μικρές λευκές κουκίδες, μικρές τυφλές ελπίδες,
όνειρα απατηλά, μα όχι και τόσο,
πόσο κοντά, μα και πόσο μακριά,
η σκέψη της ταξίδευε, εκεί ψηλά στα ουράνια,
βλέπεις αυτό το φως εκεί είναι ο μπαμπάς τής είπανε,
και πόσο μακριά, και πόσο κοντά,
δεν ήξερε, μόνο ήλπιζε,
και η ελπίδα να τον βρει, η ελπίδα για ζωή,
χάθηκε μες στις σκέψεις της, και το κύμα έσκαγε στα πόδια της,
ονειρεύτηκε
έκανε ευχές η ζωή της να αλλάξει,
πόσο αγαλλίαση ένιωθε και πόσο ανάλαφρη σαν να ταξίδευε μαζί τους,
το κορίτσι με τα άστρα,
και να που ξημέρωσε, και δεν το κατάλαβε,
η αυγή έδωσε τέλος στα όνειρά της
τη βρήκαν εκεί δίπλα στο κύμα,
το πρόσωπό της έλαμπε, τα μάτια της έμοιαζαν με άστρα,
δε μίλησε, μόνο χαμογέλασε…

_

γράφει η Μαρία Καφφέ

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιωτη

    δε μίλησε.. Μόνο χαμογέλασε… Πόσο όμορφο!!!!!

    Απάντηση
  2. Βάσω Καρλή

    Πάντα θα ζούμε με την ελπίδα και θα ονειρευόμαστε. Πάρα πολύ ωραίο!!!

    Απάντηση
  3. Maria Kaffe

    Σας ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σας λόγια. Μου δίνετε χαρα και έμπνευση να συνεχίσω να δημιουργώ και να εκφραζομαι.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου