Μα τι ωραίο βιβλίο! Μα τι ωραίο βιβλίο! Πρωτότυπο στη σύλληψη, πάρα πολύ καλογραμμένο, τρυφερό, ρομαντικό αλλά και σκληρό, ωμό, ρεαλιστικό. Κάτι σαν συλλογή διηγημάτων με κεντρικό άξονα τον ζωγραφικό πίνακα του Βερμέερ μιας και κάθε κεφάλαιο είναι και μια μικρή ιστορία του κάθε κατόχου του πίνακα και μια αντίστοιχη μεταπήδηση σε άλλη εποχή.
Ξεκινάμε από το σήμερα, όπου αμφισβητείται η γνησιότητα του πίνακα, επιστρέφουμε στον 18ο και μετά 16ο αιώνα για να καταλήξουμε στην ημέρα δημιουργίας του πίνακα. Ναι είναι Βερμέερ κι από ό,τι βλέπω στο εξώφυλλο είναι τόσο μα τόσο τρυφερός και αληθινός πίνακας, σαν φωτογραφία. Αποφεύγοντας να ο συγγραφέας να γράψει “τώρα είμαστε εδώ, τώρα είμαστε εκεί”, μας δίνει σποραδικά στοιχεία που συνθέτουν την εκάστοτε εποχή (χα, χα,… κουίζ, ποια εποχή περιγράφει;) είτε μέσω νοοτροπίας, είτε μέσω περιγραφής ρούχων και κτηρίων, είτε μέσω αναφοράς σε βασιλιάδες και κυνήγι μαγισσών.
Πάρα πολύ ωραίες περιγραφές των εποχών με πιο συγκλονιστική αυτήν των πλημμυρών στην Ολλανδία πριν ξεκινήσουν οι άνθρωποι να κατασκευάζουν τα μεγάλα φράγματα που θα τους γλίτωναν από τις φυσικές καταστροφές. Όλα τα σπίτια ανέβαζαν την οικοσκευή τους και τα ζώα!!! στη σοφίτα και περιμένανε να κατέβουν τα νερά για να μετρήσουν τι απέμεινε από τις σοδειές τους. Μετακινήσεις με βάρκες, απλοί άνθρωποι κι η πρωτεύουσα, το Άμστερνταμ, σε μια μακρινή απόσταση. Μέσα σε αυτήν την πλημμύρα ένα μωρό αφήνεται στο παράθυρο ενός σπιτιού τυλιγμένο με μια κουβέρτα κι αγκαλιά με τον πίνακα του Βερμέερ, με την παράκληση να πουληθεί ο πίνακας για να φάει το μωρό.
Συγκινητικότατο. Από τα πολύ καλά βιβλία που έχω διαβάσει, τα πιο πρωτότυπα, τα πιο τρυφερά.