Το μαύρο πρόβατο
Κωφεύεις…
Δεν ακούς που σου μιλούν!
Κι όλο προς τ’ αστέρια γνέφεις
αν έχουν κάτι να σου πουν.
Τι κακιά συνήθεια αλήθεια
όλα να τα περιφρονείς·
στην αγέλη, στο κοπάδι
να μην θες ποτέ να μπεις!
Πάντα λίγο παραπέρα,
πίσω αυτοί, μπροστά εσύ
και σαν κάνουν πως σε φτάνουν
το πείσμα σου τους ενοχλεί!
Όχι βεβαία τίποτ’ άλλο…
Ξεχνούν και τ’ αλλά να υπακούν
κάθε που χάνουν τη σειρά τους
εσένα πάντα ακολουθούν.
Τότε συσκέφτονται οι βοσκοί σου…
Παίρνουν απόφαση σοφή,
μιλούν για πεινασμένους λύκους
κι όποιου ξεφύγει, τη σφαγή.
Κι από τότε όλα παν’ ρολόι,
όλα βαλμένα στη σειρά,
αν χάθηκε κ’ ένα από δαύτα
δεν έγινε και συμφορά!
Φτάνει που τ’ άλλα υπακούουν
και κάνουν αυτό που θα τους πεις,
κι άστα εκείνα να νομίζουν
πως τώρα είναι ασφαλείς.
Μου αρεσε παρα πολυ το μαυρο προβατο σας Γιαννη Κανδυλη.Γραφη που καει τα σωθικα!!!!
Γιάννη το ποίημα σας αυτό είναι εξαιρετικό!!
Περιγράφει την γενικότερη κατάσταση της ζωής μας.
Ως πρόβατα κινούμαστε δεξιά κι αριστερά, ανάλογα
προς τα που πηγαίνει η τροφή μας. Ανάλογα ποιο
δρόμο επιλέγουν για εμάς.
Πάντα υπάρχουν ορισμένα πρόβατα που πηγαίνουν
προς την αντίθετη κατεύθυνση ή ψάχνουν μόνα για
την τροφή τους. Βέβαια, τα πρόβατα μαύρης απόχρωσης,
είτε απομονώνονται, είτε καταδικάζονται. Μα ποιος νοίαζεται γι’ αυτό;
Όπως εσείς αναφέρατε, δυο πρόβατα λιγότερα!
Καλό σας βράδυ!!!
Πόσο πολύ αληθινό !!! Μου άρεσε πολύ.Μπαράβο
Καλό βράδυ
Λία Ράμου
Ναι Γιαννη παντα ετσι…ποση αληθεια!