Δώσε μου χώρο σε ένα παραμύθι

Άσε με να περιπλανηθώ στα άλυτα του μυαλού σου

Και να προβληματιστώ για τα μυστήρια του λογισμού σου

Ταρακούνησε με σαν ρεύμα και βγάλε με από τη νύστα
Ξύπνα με από τον λήθαργο για να θυμηθώ πώς είναι να νιώθεις

Θέλω να αγγίξεις τα πιο σκοτεινά μονοπάτια της σκέψης μου και να τα βάψεις με πολύχρωμη παλέτα

Να βλέπω μόνο χρώματα στον μικρόκοσμο μου

Να σωπάσει ο κυνισμός που φέρνει η ενηλικίωση

Να ξεθάψω την παιδικότητα και

Να αποχαιρετίσω την ματαιότητα

Να αποζητώ το ρίσκο και την ένταση

Να μη πάψω πότε να νιώθω

Να μην ντρέπομαι για το χθες, να απολαμβάνω το τώρα και να οραματίζομαι με χρώματα το αύριο…

_

γράφει η Δέσποινα Χρυσάνθου – Τσακιρίδου