Τα πάντα έχουν ένα τέλος.
Τέλος καλό, τέλος στυφό ή θλιβερό.
Το τέλος που μας αξίζει ή μας πρέπει
ό,τι η μοίρα έχει γράψει ή προβλέπει
για να κλείσει την αυλαία της ζωής.
Το ταξίδι, κάποτε τελειώνει
ο κύκλος της ζωής, πρέπει να κλείσει.
Μόνοι γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι
με συντροφιά τα μικρά ή τα μεγάλα όνειρά μας
με ό,τι ωραίο έχει ανθίσει στη καρδιά μας
κι ό,τι ο καθένας από μας, έχει αγαπήσει.
Άλλωστε, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν
όλα τα όμορφα, πιότερο μας πληγώνουν.
Ο χρόνος τρέχει, γρήγορα περνάει
η κλεψύδρα αδειάζει, χωρίς να μας ρωτάει.
Κι ό,τι απομένει, είναι η σιωπή.
Η σιωπή που μας πληγώνει
η σιωπή, που μας πονάει…
_
γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος
0 Σχόλια