Το τρένο του έρωτα, του Φοίβου Μανωλούδη
Ο ουρανός
τα σύννεφα του
η βροχή τους
γεννιέμαι σε μια γυάλινη στάλα
πόσο μονότονα τα είδωλα
- Γένεση.
Ράγες μόνες τους
τα φίδια με τα χάντρινα μάτια
ήλιος ήλιος και φωτιά
σε περιμένω ποθητέ
τα χέρια της απουσίας καίνε
- Διάμεσος.
Κείτομαι στο χώμα
φτιάχνω σκιές μα φεύγουν
το τρένο το τρένο ήρθε
με την ορμή ερεθισμένου εραστή
μου δίνεις ένα γιασεμί και ένα φιλί
- Κορεσμός.
_
γράφει ο Φοίβος Μανωλούδης
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Φοίβο υπέροχο!!:)
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια !
Εξαιρετική γραφή, Φοίβο! Σε ευχαριστώ! ♫