Το τρένο του έρωτα, του Φοίβου Μανωλούδη

Ο ουρανός

τα σύννεφα του

η βροχή τους

γεννιέμαι σε μια γυάλινη στάλα

πόσο μονότονα τα είδωλα

- Γένεση.

Ράγες μόνες τους

τα φίδια με τα χάντρινα μάτια

ήλιος ήλιος και φωτιά

σε περιμένω ποθητέ

τα χέρια της απουσίας καίνε

- Διάμεσος.

Κείτομαι στο χώμα

φτιάχνω σκιές μα φεύγουν

το τρένο το τρένο ήρθε

με την ορμή ερεθισμένου εραστή

μου δίνεις ένα γιασεμί και ένα φιλί

- Κορεσμός.

_

γράφει ο Φοίβος Μανωλούδης

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!