Άφησες το τσιγάρο στο τασάκι

για να πιείς μια γουλιά καφέ

και να πεις μια κουβέντα.

«Καλή μέρα ξημέρωσε και σήμερα»,

αποκρίθηκες με χαμόγελο

και τα μάτια σου έλαμψαν.

 

Ο καπνός χορεύει και χάνεται,

καθώς πλησιάζει το μισάνοιχτο

παράθυρο της παγωνιάς.

Καθημερινές συνήθειες

που επαναλαμβάνονται

με κάθε ανατολή,

κρύβοντας μια γλυκιά αναμονή

ή ένα παράπονο,

με το νου να ταξιδεύει

από το χειμώνα στην άνοιξη.

 

Οι μέρες κυλούν

πότε γρήγορα και πότε αργά,

μα το τσιγάρο συντροφεύει πιστά

τις σκέψεις και τη ρουτίνα.

 

_

γράφει η Μαρία Θωμάδη

Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις!

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!