Θέλω να σου πω τις σκέψεις μου εκείνες

που τόσα βράδια, ξέρεις, γλυκά με βασανίζουν.

Σαν κύματα σιωπής με ρεύματα αθόρυβα,

αγγίζουνε δειλά, των ονείρων τις ακτές μας.

Έλα να περπατήσουμε μαζί

χαρακιές στην άμμο τα βήματά μας,

δες, πως χαράζουν τ’ αρχικά μας

γραμμές ατέρμονες στο σώμα σου θα βρω

πίσω σου μ’ αφήνεις και αναπολώ.

Θέλω να σου πω τις σκέψεις μου εκείνες

που, ξέρω, πως κανένας δε σου ‘γραψε ποτέ.

Να βρω, λοιπόν, τις λέξεις στο νόημά σου χωρίς υπερβολές.

Τον ειρμό μου να χτίσω με όμορφες προτάσεις

κι όταν τις νιώσεις απ’ την αρχή να ξεκινάω πάλι.

Ποίημα ερωτικό είναι της νύχτας η φωνή.

Τα λόγια σου ηχώ, κομμάτια στον αέρα

όπως το φεγγάρι ψιθυρίζει στη μέρα:

‘’Κράτησέ με, Τέλειωσέ με’’

Ίσως μάθεις όσα θέλω να σου πω.

_

γράφει ο Γεώργιος Σταματόπουλος