Τρία ποιήματα

Δημοσίευση: 31.07.2022

Ετικέτες

Κατηγορία

1.

Στο μικρό δωμάτιο,

μέτρησε τέσσερις 

άσπρους τοίχους.

Ψηλά ο ουρανός.

«Ήρθε η Άνοιξη», σκέφτηκε.

Τους έβαψε γαλάζιους 

και πνίγηκε στη θάλασσα.

2.

Στο σκονισμένο κομοδίνο 

είχε ξεχάσει τα σκουλαρίκια της.

Με χάλκινες ζωγραφιές.

               Σε κλουβί,

μικρά πουλιά

είχαν τα φτερά της.

Το ίδιο βράδυ

πέταξαν μακριά.

3.

Ήθελε πάντα 

να περπατήσει 

κάτω απ΄ τους ήχους της βροχής,

με μια ομπρέλα να γέρνει

στον κυρτό της ώμο.

Κάποια ημέρα

έβρεχε πολύ

από το χάραμα, 

πήρε απ΄ το μπαούλο την ομπρέλα,

την έβαλε με προσοχή στον ώμο,

η βροχή σταμάτησε ευθύς.

 

_

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 

_____

(από την Ποιητική Συλλογή: 16 αριθμοί και 24 Γράμματα/ 2019 / Ιδιωτική Έκδοση)

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Σεπτεμβρίου 2024

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Σεπτεμβρίου 2024

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Μελαγχολική ημέρα

Μελαγχολική ημέρα

Μια αγάπη είχε ανθίσει στου καλοκαιριού την αίγλη Μα ξεθώριασε σα φύλλο κάποια μέρα του Σεπτέμβρη  Όνειρα κάτω απ’ τον ήλιο και φιλιά στην παραλία Χάθηκαν στου φθινοπώρου τη γλυκιά μελαγχολία  Ήρθανε τα πρωτοβρόχια η καρδιά σε αταξία Τόσες υποσχέσεις λάγνες...

Νίψον ανομήματα

Νίψον ανομήματα

Θαλάσσιες σπηλιές,  τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία.     Γιατί  μας θρέφει.     Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά,  την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Νίψον ανομήματα

Νίψον ανομήματα

Θαλάσσιες σπηλιές,  τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία.     Γιατί  μας θρέφει.     Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά,  την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....

Αυτή είν’ η ζωή

Αυτή είν’ η ζωή

Στη ζωή της σταθερό,  ένα πράγμα είχε: τη θάλασσα. Ένας ανελέητος ήλιος,  αέρας, ξερά βράχια, και κάτω το απέραντο γαλάζιο.     Κι ύστερα είναι και το άλλο: στις βόρειες παγωμένες θάλασσες, καθώς βυθίζεται το βαπόρι, την υπηρέτρια μέλλει το παλτό...

Ακόμα ζω

Ακόμα ζω

Για ποια ύπαρξη σε τούτο τον πλανήτη Αγώνες γίνονται της στιγμής κυνηγώντας την ελπίδα  Μα δεν κρατά, την σκοτώνει η παρακάτω σου γέννα,  ρουφήχτρα κάθε σου θυσίας και το κακό ανακυκλώνει  Δεν έχεις συνέχεια, τη φύση σου την χάνεις είσαι ομοίωμα μιας άλλης στιγμής...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου