Κεφάλαιο 22

Υπάρχει μια πρόσφατη ταινία που λέγεται «Inside Out». Σε αυτή την ταινία γνωρίζουμε τα αισθήματα ενός 11χρονου κοριτσιού, ήτοι τον «Θυμό», την «Λύπη», την «Αηδία», τον «Φόβο» και την «Χαρά». Το σλόγκαν της ταινίας ήταν πως «τα αισθήματα μας φροντίζουν».

Η πρώτη παρατήρηση ήρθε σχεδόν αμέσως. Από τα πέντε συναισθήματα, τα τέσσερα είναι αρνητικά, ο φόβος, η αηδία, ο θυμός και η λύπη. Πού πήγαν τα θετικά συναισθήματα;

(Η ταινία μοιάζει να είναι πιο καταθλιπτική κι από τις «Φιλοσοφικές Παρεμβάσεις».)

Κι όμως, η «Αηδία» μας φροντίζει από το να πάθουμε δηλητηρίαση, από τα πράγματα που βρίσκονται γύρω μας. Η «Λύπη» είναι αυτή που μας προσγειώνει στο έδαφος και εμποδίζει τις απότομες απογοητεύσεις. Ο «Θυμός» είναι αυτός που προσπαθεί να αποκαταστήσει τις αδικίες, να κάνει την φωνή μας να ακουστεί. Όσο για τον «Φόβο», ο φόβος είναι υπερδύναμη. Η έκκριση αδρεναλίνης όταν φοβόμαστε, είναι που μας κάνει να τρέχουμε περισσότερο, μας δίνει περισσότερη δύναμη και οξύνει τις αισθήσεις μας.

Τα αρνητικά μας συναισθήματα, σύμφωνα με την ταινία, είναι αυτά που μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. Τα αρνητικά μας συναισθήματα είναι αυτά που μας βοηθούν να επιβιώσουμε. Χωρίς τον φόβο, θα μας είχαν κατασπαράξει τα θεριά, χωρίς την αηδία θα πεθαίναμε από το πρώτο δηλητηριώδες μανιτάρι, χωρίς τον θυμό θα πεθαίναμε από την καταπίεση και τις αδικίες των άλλων. Χωρίς τον πόνο, δεν θα ξέραμε ποτέ πως κάτι πάει λάθος με τον οργανισμό μας. Χωρίς την δυστυχία θα πεθαίναμε μένοντας στο επίπεδο του βιολογικού ζώου.

Την επόμενη φορά που κάποιος φιλόσοφος θα μιλήσει για την ευτυχία και την αξία των θετικών συναισθημάτων, θα έχω υπόψιν μου πως τα αρνητικά συναισθήματα θα είναι πάντα αυτά που θα δίνουν στην ανθρωπότητα την δυνατότητα να εξελίσσεται και πως τα αρνητικά συναισθήματα είναι το ίδιο σημαντικά με τα θετικά. Όλα τα έμβια όντα αντιλαμβάνονται την ηδονή και την ευτυχία τους, αλλά μόνο το ανθρώπινο πνεύμα αντιλαμβάνεται την αξία του πόνου και της δυστυχίας.

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!