Τρένα ταξιδέψτε με στις άγριες νύχτες.

Απογειώστε με στους γκρίζους ουρανούς.

Πάνω στις σκουριασμένες ράγες της ζωής μου,

να λιώνουν να ξεφτίζουν οργισμένες φωνές...

 

Εκεί που όλα παίζονται και όλα μας ξεφεύγουν

μέσα σε έναν βόρβορο λάσπης σιωπής και ενοχής

παρέδωσα τα όνειρα στης λήθης τ' άδεια χέρια

τον φόβο μου ξεγέλασα γελώντας δυνατά.

 

Βλέπω τον ορίζοντα στο βάθος της μέρας,

να φέρνει καταιγίδα, να κρύβει κεραυνούς.              

Σαν γίνουν οι ανάσες μας φωτιά ψυχή κι αγέρας,

γκρεμίστε θα φωνάζουν τους ψεύτικους θεούς.

 

_

γράφει ο Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Διαβάστε όλα τα άρθρα της δράσης 'Τρενογραφίες'

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!