Γιάννης Φαρσάρης
Γαβριηλίδης
ISBN: 978-618-81465-1-8

Μετά από 5 χρόνια συλλογικών κινήσεων και πρωτοστατώντας στην ελεύθερης διακίνησης λογοτεχνία, ο Γιάννης Φαρσάρης επιστρέφει στη μονογραφία. Είχαν προηγηθεί το μυθιστόρημα «Johnnie Society» (Openbook, 2008) και η συλλογή διηγημάτων «Εβδόμη εσπερινή» (Openbook, 2010). Βέβαια, πιστός στην ελεύθερη διακίνηση βιβλίων ο Φαρσάρης από τότε έως σήμερα συμμετείχε σε περισσότερες από δέκα συλλογικές λογοτεχνικές εκδοτικές δράσεις.

Με το «φόβος κανένας» (openbook, 2015) επιστρέφει πιο ώριμος και καινοτόμος λογοτεχνικά. Πρόκειται για μία συλλογή από 29 σύντομα διηγήματα, και λίγα "αστραπιαία" (flash stories της μιας παραγράφου), που διακρίνονται παρά την περιορισμένη τους έκταση από μία έντονη πλοκή. Τα διηγήματα κινούνται μεταξύ μαύρης κωμωδίας και παραλόγου. Στην ουσία ο συγγραφέας μιλά μέσα από μία μακάβρια και χιουμοριστική διάθεση για τις σχέσεις των ανθρώπων.

Η πλοκή είναι γρήγορη· ο διηγηματογράφος αξιοποιεί τη δυναμική των συνειρμών του αναγνώστη και μέσα σε λίγες σειρές πλάθει ολόκληρες ιστορίες. Σε συνδυασμό με την απλή καθημερινή γλώσσα που χρησιμοποιεί και τους διαλόγους, αλλά κυρίως την πρωτοενική αφήγηση, η ροή ανάγνωσης επιταχύνεται και η διήγηση με την αφαιρετική πλοκή γίνεται εύληπτη.

Αξιοποιεί όλους τους αφηγηματικούς τρόπους με κυρίαρχη την εσωτερική εστίαση (ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα) σε συνδυασμό με εσωτερική οπτική (ο ήρωας αφηγείται μόνο όσα υποπίπτουν στην αντίληψή του, όσα βιώνει και σκέφτεται μόνο από τη δική του οπτική χωρίς να γνωρίζει άλλα γεγονότα ή συναισθήματα και σκέψεις άλλων προσώπων της ιστορίας).

Συχνά οι ιστορίες ξεκινούν in media res (στη μέση της πλοκής)· μοιάζουν ως ένα σύντομο επεισόδιο μιας ευρύτερης ιστορίας. Έτσι όμως όχι μόνο μειώνεται το μέγεθος, αλλά και καθιστά τον αναγνώστη ενεργητικό δέκτη, αφού ασυνείδητα καλύπτει τα κενά μόνος του. Μέσα σε λίγες σειρές ο συγγραφέας δίνει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την προϊστορία· ωστόσο, τούτο γίνεται σταδιακά και σε τόσο προχωρημένο από την έναρξη σημείο ώστε πλέον να δίνουν ώθηση στην εξέλιξη της πλοκής.

Ο προσωπικός τόνος που προσδίνει το α΄ ενικό δημιουργεί ένα κλίμα αγωνίας για την εξέλιξη και επιτρέπει στον αναγνώστη να επικεντρωθεί στο χαρακτήρα του ήρωα. Ταυτόχρονα, όμως προσφέρει μία ψευδοδιαλογική αμεσότητα, μία αίσθηση θεατρικότητας όπου ο ήρωας εξιστορεί ένα επεισόδιο στον -αόρατο- σκηνικό κοινό.

Η ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη "κατάστιχα" στο cosmotebooks ή το myebooks.gr

Οι ήρωες πλάθονται μέσα από έναν συνδυασμό φαντασίας και παραλογισμού, μυθοπλασίας και πραγματικών κοινωνικών καταστάσεων. Οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί παρά την κυριαρχία του παραλόγου. Ο συγγραφέας μοιάζει σα να συνομιλεί με φαντάσματα ζητώντας την κρίση του αναγνώστη για τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Ωστόσο, ο Φαρσάρης βαδίζοντας στο τεντωμένο σκοινί μεταξύ της μαύρης κωμωδίας και του κοινωνικού παραλόγου καταφέρνει να συγκινήσει και να αναδείξει παθογένειες και κοινωνικά προβλήματα.

Η απλότητα της γραφής του και η ευστοχία του κεντρικού του θέματος, οι ανθρώπινες σχέσεις, ιντριγκάρουν τον αναγνώστη. Άλλοτε με κυνισμό, ενίοτε με δηκτικότητα και συχνά με πηγαίο γέλιο ο Φαρσάρης ξυπνά συναισθήματα και συλλογισμούς στον αναγνώστη με τον πιο εύπεπτο τρόπο. Συνομιλεί με το παράλογο, με το θάνατο και το φανταστικό. Ανασυνθέτει χαρακτήρες και κοινωνικές καταστάσεις αποδομώντας τις βεβαιότητες του αναγνώστη μέσα από τη χιουμοριστική διάθεση.