Η ιστορία δε θα σταματήσει στη δική σου οδύνη.
Ούτε οι τροχιές των πλανητών θ’ αλλάξουν
από τα δικά σου δάκρυα.
Και χωρίς εσένα θα υπάρχουν.
Ακόμα και τα σκελετωμένα παιδιά,
ακόμα και οι άθλιοι του κόσμου,
ακόμα και οι ηδονές ή οι επιθανάτιοι ρόγχοι
θα υπάρχουν…
Όλα θα υπάρχουν χωρίς εσένα,
έτσι για να δηλώνουν το ασήμαντο της ύπαρξής σου,
το αμελητέο της δικής μου,
τον κούφιο μύθο που μας στεγάζει.
Ο εγωιστικός μας μικρόκοσμος
θα γίνει φωτογραφία τού κάποτε,
με μια άδεια ταυτότητα και ένα δισάκι “δήθεν”…
Και η ποίηση θα μιλά για άλλα όνειρα και άλλους ουρανούς…
_
γράφει ο Άγγελος Πετρουλάκης
ωστόσο αυτό το ποίημα χωρίς εσένα δεν υπάρχει
κι ενώ δηλώνει “όλα”
ως “όλα πλην ενός” ηχεί
ώστε ανεξίτηλα πλέον γραμμένο το “όλα” του να κάνει να ισχύσει
Σας εύχομαι να πιάσουν τα ωραία ποιητικά σας μάγια.
“Ο εγωιστικός μας μικρόκοσμος
θα γίνει φωτογραφία τού κάποτε,”
Ο εγωισμός,το μέγα θηρίο! Μου άρεσε πολύ Άγγελε, μπράβο!!!