«Πόσο μάταιο είναι να κάθεσαι να γράψεις, όταν δεν έχεις σηκωθεί να ζήσεις!»

Χ. Ντ. Θορώ (1817-62)

Κοκκινοπρόσωπος, χαμογελαστός, στρουμπουλός και… πλαστικός! O κλασσικός φουσκωτός Άγιος Βασίλης της παιδικής μας ηλικίας που πάνω του πέφταμε σε κάθε βήμα στα περασμένα εξωραϊσμένα χρόνια της αθωότητας.

“Κοίτα, κοίτα!” Αναφώνησε με ενθουσιασμό βλέποντας την πλαστική του μορφή να φιγουράρει σε κάποια στολισμένη βιτρίνα του κέντρου και συνέχισε ” όταν ήμουν μικρός δε μου έπαιρναν… Το θεωρούσαν χαζό, έξοδο περιττό, ποτέ μου δεν είχα έναν.” ολοκλήρωσε με ένα ίχνος παράπονου στη φωνή του.

Τι κι αν ήταν ολόκληρος άνδρας, καταξιωμένος επιστήμονας; Ο φουσκωτός Άγιος Βασίλης έκανε την καρδιά του για μια στιγμή να αναπηδήσει από άδολη παιδική χαρά μέσα στο ενήλικο στέρνο. Μόλις χωρίσαμε αποφάσισα να πάω να του αγοράσω έναν, κι ας ήταν χαζό, κι ας ήταν περιττό… Το χαμόγελο στα μάτια του θα ήταν αρκετό για να με αποζημιώσει από τον παλιμπαιδισμό και την παρόρμηση της στιγμής. Έψαξα όλα τα μαγαζιά με εποχικά στολίδια, τα παιχνιδάδικα, τους πάγκους των μικροπωλητών και τα περίπτερα εις μάτην. Τίποτα! Κάποια στιγμή κοντά στο περίπτερο του Πεδίου του Άρεως (στο άγαλμα του Κωνσταντίνου) μου φάνηκε πως είδα από μακριά κόκκινες φουσκωτές φιγούρες! Πλησίασα τρέχοντας αλλά αποδείχθηκαν κακές ρέπλικες. Το γλυκό χαμόγελο είχε αντικατασταθεί με μια γελοία κουτσοδόντικη εκδοχή… Καμία σχέση με την αυθεντική μορφή που είχα κατά νου. Απελπισία… Μα πού μπορεί να κατοικούν οι πλαστικοί Άγιοι Βασίληδες των παιδικών μου χρόνων; Δεν υπάρχει χριστουγεννιάτικη φωτογραφία στο οικογενειακό άλμπουμ από το ’60 και μετά που να μη βλέπεις κι από έναν. Μα τι έγιναν πια; Εξαφανίστηκαν; Σκεφτόμουν απογοητευμένος καθώς γύρναγα στο σπίτι. Κάθισα μπροστά στον υπολογιστή και έψαξα online. Τη λύση την έδωσε γνωστή αλυσίδα πολυκαταστήματος. Την επόμενη μέρα πήγα στο κοντινότερο υποκατάστημα. Προσπέρασα έναν κυκεώνα φαντασμαγορικών στολιδιών και τότε είδα να με κοιτά μέσα από ένα σιδερόφραχτο καλάθι στριμωγμένη και συμπιεσμένη ασφυκτικά σε μια μικρή πλαστική συσκευασία η κοκκινοπρόσωπη γνώριμη φατσούλα. Μόλις επέστρεψα σπίτι τον φούσκωσα αμέσως και τον τοποθέτησα ευλαβικά σχεδόν κάτω από το τζάκι. Θα του τον χαρίσω σύντομα. Είδος προς εξαφάνιση εν τέλει ο πλαστικός φουσκωτός Άγιος Βασίλης της παιδικής μας ηλικίας…