Το πάτωμα και το χαλί από μπεζ χαρτόκουτο, στο βάθος της στοάς. Στην άκρη σφιχτοδιπλωμένες οι κουβέρτες πλάι στο σάκο με τα λιγοστά υπάρχοντα και νάιλον σακούλες ταξινόμησης.
Πολύχρωμος ο κόσμος του απ’ τα περισσεύματα. Περίσσευμα κι εκείνος αθέατος σχεδόν απ’ το ακατάσχετο ανθρωπολόι. Ν’ απλώσει χέρι δε μπορεί. Κρατάει το ένα με το άλλο να φυλακίσει τη κραυγή.
Βήματα, ήχοι και αποχρώσεις της ζωής τόσο κοντά του κι όμως άπιαστα. Η μέρα κουτσά στραβά παλεύεται. Σεργιάνι για λίγο φαΐ,
μικρές κουβέντες. Είναι κι ο ήλιος που ζεσταίνει τις πληγές πού ’ναι ανείπωτες κι οι άλλοι να περνούν τόσο ψηλά που δεν τον βλέπουνε, δε θέλουν να τον δουν να μη χαλάσει το ρυθμό τους.
Προχτές σωριάστηκε ένας κύριος με κοστούμι κι ένα μεγάλο χαρτοφύλακα. Έτρεξαν όλοι. - Είστε καλά; Χρειάζεστε βοήθεια;
Θυμήθηκε τότε που σκόνταψε με τ’ αποφόρια φορτωμένος, το σκέπασμα που πήρε απ’ τον κάδο και το γιουβέτσι που του έδωσε ο κυρ Μιχάλης στο Μεταξουργείο. Έπεσε κι ούτε ένας δεν πλησίασε. Τον κοίταζαν από μακριά και προσπερνούσαν.
Απόψε κάνει κρύο αλλόκοτο. Η νύχτα ησυχάζει τη ντροπή του μα βγάζει νύχια ο φόβος. Κάθεται πέτρα πάνω στην καρδιά του το σκοτάδι. Και πώς να κλείσουνε τα μάτια μες στα αγκάθια που φυτρώνουν κάθε τόσο στα ματόκλαδα. Πιστρώνει τις κουβέρτες γύρω του και κατεβάζει την κουκούλα χαμηλά για να κρυφτεί. Να απαγκιάσει. Αϊ να ξανάρθει Θεέ μου το πρωί. Μείνε κοντά μου πάλι απόψε ψιθυρίζει.
- Έλα, σήκω. Έλα μαζί μου.
Η φωνή ήσυχη σταθερή. Ανασηκώνει δύσπιστα τα μάτια με την ψυχή γυαλιά σπασμένα. –Έλα επιμένει ο άνθρωπος, έχει μεγάλη παγωνιά. Πάμε στο σπίτι μου. Έχω ζεστό φαΐ και μια γωνιά για να πλαγιάσεις.
Υπάρχουν θαύματα; Αναρωτήθηκε χαμένος μες στην απορία. Σηκώθηκε αργά και σαν υπνωτισμένος κοίταξε τον άντρα. Λιγάκι ανέκφραστος. Βαθύς. Μπορεί να ήταν κι απ’ το κρύο, μπορεί και να του φάνηκε έτσι.
Με προσοχή πλεύρισε το χαρτόκουτο. Το σπίτι του. Τύλιξε τα σκεπάσματα, τα δωρισμένα γάντια. Μ’ ευλάβεια έφτιαξε το σάκο. Χουχούλιασε το στεγνωμένο στόμα τις παλάμες. Ευχαριστώ ψιθύρισε.
Στο μάγουλο κυλούσε καυτό δάκρυ. Καυτή κι η σούπα στο λαιμό του
ύστερα, κατέβαινε λυτρωτικά. Δεν θυμάται πώς πήγε στην απάνεμη γωνιά. Ένιωθε μόνο μια θερμή ανάσα πάνω του. Μια θαλπωρή αλλιώτικη.
Απότομα άνοιξε τα μάτια με συναισθήματα αγωνίας κι αγαλλίασης.
Ένα σκυλί. Είχε ακουμπήσει στο κορμί του. Τον ζέσταινε η αναπνοή του και το σώμα του.
Μες στην ομίχλη των δακρύων το χάιδεψε. Τα πύρινα αληθινά του μάτια τον κοιτούσαν στην παγωμένη νύχτα.
Του μιλούσαν την πιο ανθρώπινη τη γλώσσα. Του σκύλου.
_
γράφει η Μαρία Σκουρολιάκου
Γεννήθηκε στην Τιθορέα Φθιώτιδας. Επιτυχούσα της Νομικής Σχολής. Παντρεμένη με τον Τάσο Σκουρολιάκο κι έχει δύο παιδιά. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα Αμφίκλειας, από όπου συνταξιοδοτήθηκε ως Διευθύντρια.
Σπουδάστρια του Ανοικτού Πανεπιστημίου στον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Παρακολούθησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημιουργική Γραφή.
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Λογοτεχνίας,(UNESCO) του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών @Συγγραφέων, της Πανελλήνιας ΄Ενωσης Λογοτεχνών(ΠΕΛ), της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών.
ΕΡΓΑ ΤΗΣ
«Αντίδωρο καρδιάς», Εκδόσεις Λαμιακός Τύπος, α΄έκδ. 1999, β΄έκδ.2005, γ΄έκδ. 2013
«Δακτυλικά αποτυπώματα», εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2005.
«Ακάθιστος λόγος», Λαμιακός Τύπος, 2008
«Χρώμα Αύριο», 2015, Λαμιακός Τύπος
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
A΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης Π.Ε.Λ 2006 για το ποίημα «Μάνα»
Β΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης Δελφικών Αγώνων Π.Ε.Λ 2006.
Α΄ Πανελλήνιο βραβείο για τις ποιητικές συλλογές ‘’Αντίδωρο καρδιάς’’ και ‘’Δακτυλικά Αποτυπώματα’’ από το περιοδικό «ΚΕΛΑΙΝΩ» 2012.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
«Νέα Εστία», «Εμβόλιμον», «Πάροδος», «Νέα Σκέψη», «Αιολικά Γράμματα», «Μανδραγόρας» «Πολιτιστική», «Φρέαρ», « Ένεκεν » κ.α
Άρθρα και δοκίμιά της, στην εφημερίδα «Λαμιακός Τύπος», στο περιοδικό της Εθνικής τράπεζας «Μεταξύ μας » κ.α
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΕΡΓΑ:
Δ. Παπαδίτσας, ΠΑΡΟΔΟΣ τευχ. 35, σ.4129-4133
Ν. Καρούζος, ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ τευχ. 71-72, σ. 116-118
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
Στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας.: Η ποίηση του Ο. Ελύτη .
Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών: Η ποίηση του Βάρναλη .
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων: Αναφορά στον προορισμό στης Ποίησης.
Παρουσιάσεις, κριτικές ποιητών και ποιητριών.
Το έργο της υπάρχει στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), στην Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια του ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ,
ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ
Πανελλαδική Ανθολογία Μαθητικών Κειμένων Υπουργείου Παιδείας
«Ποιητικό Ημερολόγιο» 2008, 2009, 2010, 2011, ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ και σε πολλές ανθολογίες έντυπες και διαδικτυακές.
Τα βιβλία της έχουν καταχωρηθεί στη Διεθνή Δανειστική Βιβλιοθήκη του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών του Παν/μίου DE MONS, Βρυξέλλες. Και στη Διεθνή Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο.
Συμμετείχε πολλές φορές στην κριτική επιτροπή των ετήσιων Δελφικών αγώνων και στην επιτροπή Πανελλαδικών διαγωνισμών ποίησης και δοκιμίου τα Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Για το τελευταίο της βιβλίο ΧΡΩΜΑ ΑΥΡΙΟ αν και κυκλοφόρησε πρόσφατα γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net, στο ΤVXS από τον φιλόλογο κριτικό Δήμο Χλωπτσιούδη στη Θεσ/νίκη, από τον Κώστα Θερμογιάννη από τη Λαμία στο τόπο τοβιβλίο.net, από το Γιώργο Μαρκόπουλο, τον Περικλή Τσελίκη, τη Χριστίνα Λιναρδάκη. Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά ΦΡΕΑΡ, ΕΝΕΚΕΝ, επενδυμένα με εικαστικές δημιουργίες και από τον Φιλόλογο ποιητή και φωτογράφο Γιάννη Κωβαίο αναρτήθηκαν, συνοδεύοντας εικόνες από τη ζωντανή αναπαράσταση των Παθών του Χριστού που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη Μάρπισσα της Πάρου.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πόσο όμορφη ιστορία,γραμμένη με ευαισθησία και συναίσθημα και τόσο αληθινή!!!
Δεν έχω λόγια!!!Με συγκίνησε βαθύτατα η ιστορία σας!!Αληθινή!!!!
Αγγιξατε ευαίσθητες χορδές και πάλι με την υπέροχη γραφή σας…
Πολυ συγκινητικη η ιστορια σας! Τα τετραποδα αυτα πλασματα, ειναι απειρως πιο ευαισθητα απο τους ανθρωπους!
Πολύ συγκινητική η ιστορία σας! Οι τετράποδοι φίλοι μας είναι πολύ πιο ευαίσθητοι από πολλούς ανθρώπους!!