Λήθη
Απολιθωμάτων
Μνήμη συναισθημάτων
Σκίρτημα καρδίας
Δίχως αύριο
ούτε παρελθόν
Απόντος του παρόντος...
Διαγραφή
απεγνωσμένης ελευθέρας πτώσεως.
Ενατένιση...
Ανύψωση!
_
γράφει η Μάρθα Δήμου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Λήθη
Απολιθωμάτων
Μνήμη συναισθημάτων
Σκίρτημα καρδίας
Δίχως αύριο
ούτε παρελθόν
Απόντος του παρόντος...
Διαγραφή
απεγνωσμένης ελευθέρας πτώσεως.
Ενατένιση...
Ανύψωση!
_
γράφει η Μάρθα Δήμου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...
Μαβιά σύννεφα ταξιδεύουν στα δυτικά με τον ανάλαφρο ρυθμό παλιού τραγουδιού. Ένα κορίτσι κεντάει στο τελάρο του το τριανταφυλλί του λιόγερμα. Ένα σύννεφο, το ‘συρε μαζί του το σούρουπο, σκάλωσε στα κλαδιά της γαζίας ξεθώριασε το κιτρινάκι της φορεσιάς της...
πάρα πολύ ωραίο!
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Μάρθα ομορφο και αυτό .
Ευχαριστώ Λένα, χαίρομαι που σου άρεσε!