Με πόσους ήλιους και φεγγάρια
πόσα αστέρια
η ποίηση μαχόμενη
τον ουρανό στολίζει
Δυνατή, θωπευτική
Σαν απαλό γυαλόχαρτο
την οξύτητα του τίποτε πλανίζει
Απ’ τις σκιές των αγκαθιών του
να λευτερώνει τη γαλήνη
Και να χαράζει ορατές
ρωγμές στη δυσθυμία
(Σημείωση δημιουργού: “Το έγραψα έχοντας διαβάσει και σχολιάσει τη «Matilda» της Μάχης Τζουγανάκη. Εδώ, το σχόλιο ολοκληρώνεται”)
_
γράφει ο Απόστολος Παλιεράκης
Απόστολε… στο είπα και προσωπικά… το λέω και τώρα πως για μένα αυτό ήταν μεγάλη τιμή. Στίχοι γοητευτικοί. Τους βάζω στην τσέπη της καρδιάς. Σε ευχαριστώ πολύ…
Συνειδητοποιώ πως οφείλω πολλές ευχαριστίες στις καίριες λέξεις σου που με παρακίνησαν να ψιθυρίσω κι εγώ δυο στίχους για την τέχνη, το μόνο ευγενές και πλέον αποτελεσματικό όπλο του ανθρώπου στον αγώνα του για επιβίωση και έξοδο από τα σκοτάδια του.