Δεν ήρθες. Περασμένες 8 και η νύχτα άπλωσε το πέπλο της.

Χάιδεψε τ’ αστέρια και εκείνα έπεσαν, αφήνοντας ανταύγειες στο σκοτάδι.

Ήρθε αθόρυβα η βροχή και χόρεψε πάνω στα διψασμένα χώματα.

Σμίλεψε λακκούβες και ξέπλυνε ενοχές.

Οι δρόμοι άδειασαν. Άφησαν τη μοναξιά να σεργιανίσει.

Σφύριξε στον άνεμο τραγούδια παραπονεμένα.

Η ανάσα ζεστή σχημάτισε την προσμονή στο παγωμένο τζάμι.

Εσύ πουθενά. Μόνο η σκιά σου με περιτριγυρίζει.

Θα ‘ρθουν μεσάνυχτα και θα ξυπνήσουν γυμνές οι μνήμες των υποσχέσεων.

Εκείνων που δεν πήραν ποτέ σάρκα και οστά.

Εκείνων που έμειναν θαμμένες στο βυθό της θάλασσας του χρόνου.

Θα χορέψουν σαν φαντάσματα πάνω στον θλιμμένο ουρανό

κι εγώ θα ταΐσω την πείνα τους μοιράζοντας τα κομμάτια μου.

Είναι πια 8 και μισή αιωνιότητα μακριά σου.

Θα ‘δινα τα πάντα για να περάσω την άλλη μισή δίπλα σου.

Μισή ώρα ή μισή αιωνιότητα.

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!