3.02.2022

Aχ, τρελός ήτανε

Δεν πάει καιρός, που τρελός 

θέλησε 

τον κόσμο να κατακτήσει.

Αχ ζωή, στ’ αλήθεια ήταν τρελός

και χιλιάδες οι οπαδοί.

Μ’ ένα όπα τον ανέβασαν,

νάτανε που ήτανε κοντός;

 

Παντοδύναμη, ποιον να πρωτοκλάψω

Στην εξουσία γαντζώθηκε

κι’ ήθελε, 

μπρος σ ένα τρελό ο κόσμος να γονατίσει 

λαούς αφάνισε,

τρόμο σκόρπισε.

 

Αχ Θεέ, δε βλέπεις, δεν ακούς…

 

Καμίνια γι ανθρώπους έστησε,

πετσί και κόκκαλο σε στρατόπεδα τους έκλεισε

Αχ, παρα φύση μόρφωμα, μήτρας γέννημα

Ω, Εωσφόρου πόνημα!

 

Άνδρες, γυναίκες, και τα παιδιά ζωντανούς στα καμίνια!

 

Ω, της ανθρωπότητας ξεφτίλα!

Αλί, μυαλωμένοι δεν υπήρχαν!

Ο τρελός δικτάτορας,

Ω, τ’ ανθρώπου σκότος!

 

Με στρατούς από χώρα σε χώρα προχωρούσε,

κι η αντίσταση κρυφή, τρεμάμενο κερί,

όλοι οι άλλοι με Χάι Χι

τον προσκυνούσαν 

 

Είδε ο θεός, μα κρύφτηκε

 

Αχ, άμυαλε!

μ’ αγάλματα και ωδές, ένα λεκέ, τραγουδούσες!

λεκές στο στήθος σου

ανοιχτή πληγή,

όπως ο αριθμός στο χέρι,

αχ και δεν ξεγράφει..

 

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *