Η θάλασσα σκοπός γι’ αυτούς που δεν φοβούνται
Ν’ αγγίξουν τον βυθό κι ας μην ξαναγυρίσουν
Στην έρημη ακτή τα πάντα λησμονιούνται
Ο βράχος πάπλωμα σκληρό
Η άμμος το σεντόνι
Αέρας που σφυρά στ’ αυτιά
Τις σκέψεις σου σαρώνει
Οι γλάροι που πετούν ψηλά
Τα κύματα κοιτάνε
Κι εσύ κοιτάς τη θάλασσα
Ταξίδια θέλεις να ναι
Που θα σε βγάλουν σε στεριά
Άγνωστη γη πατρίδα
Που θα έχει εσένα συντροφιά
Την πιο ακριβή ηλιαχτίδα
Χειμώνας δεν θα ‘ρθει ξανά
Καμία καταιγίδα
Τα κύματα σε γύρισαν
Σαν ποίησης σελίδα
Τα’ αστέρια φύλακες φρουροί
Τα ψάρια οι ψυχές μας
Το ένα τ’ άλλο προσπερνά
Σαν τις παλιές ζωές μας.
_
γράφει η Βαλέρια Λινάρδου
0 Σχόλια