«Ταξί, ταξί, ελεύθερος; Δόξα σοι ο Θεός που σε βρήκα αμέσως. Έλα και άρχισε η βροχή. Τι το ‘θελα να βγω απόψε;» «Μμμ…» «Παλικάρι μου, Βοτανικό πάμε. Η Πετρούπολη πού είναι, μου λες;» «Στην Πετρούπολη…» «Μάλιστα, κατάλαβα. Μόνο για κουβέντα δεν είσαι, κύριος. Και...

- Περιμένετε πολλή ώρα; - Ε, κάνα δεκάλεπτο. - Ωραία! Πού πάμε; - Αθήνα. - Αθήνα! Θα κάνω οχτακόσια χιλιόμετρα! Μήπως... Μήπως... Γιατί δε μιλάτε; - Περιμένω να τελειώσουν τα «μήπως» σας. - Μήπως με δουλεύετε; Σας πληροφορώ ότι έχω δέκα χρόνια να πάρω κούρσα για...

"Δεν μου αρέσει να παραπονιέμαι αλλά δεν θα 'πρεπε αυτό το πράγμα να ήταν τώρα μια πολυτελής λευκή άμαξα με μεγαλοπρεπή μαύρα άλογα;" "Τι είπες κοπελιά; Συγγνώμη, δεν άκουγα. Φταίνε τα νέα μου ακουστικά βαρηκοΐας. Είναι για πέταμα. Έκανα λάθος τελικά, θα έπρεπε να...

Αθήνα, στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ο χειμώνας έχει αποφασίσει δειλά-δειλά να παραχωρήσει τη θέση του στην άνοιξη. Το κρύο δεν είναι τόσο τσουχτερό, η βροχή, όμως, παραμένει να ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, μα τροφοδοτεί τη φύση. Τα δέντρα έχουν αρχίσει να βγάζουν...

Με σταμάτησε στη Μιχαλακοπούλου αγχωμένος. "Νέο Κόσμο" μου είπε. Έδειχνε κονομημένος άνθρωπος και καθώς πρέπει. "Παλιομέρα σήμερα, μου χάλασε το αυτοκίνητο κι έχω και ραντεβού." Δεν πολυμίλησα, μιλούσε εκείνος κι έλεγα κανένα "ναι" κι εγώ. "Έχω να πάρω μια κυρία...

Λέξη δοξαστική αναζητάει συντροφιά  Ωδή, στο μεγαλείο του ανθρώπου, να συνθέσουν Η ελπίδα είναι φυλακή Από ντροπή έχω κρυφτεί, λέει η χαρά Εμείς εδώ παρόντες, πετάγονται ο φόβος και ο πόνος...   Πάνω που έπαιρνε αγκαλιά το αγοράκι της, να του ησυχάσει το φόβο από...

- Καλώς τον, πού πάμε; - Πάμε Παγκράτι φίλε μου. Στο νούμερο 18. - Παγκράτι μάλιστα. Το νουμεράκι κύριος... συνοδεύεται και από καμιά οδό; - Όχι - Τι όχι; Σκέτο σου το δώσανε; - Σκέτο. Κι αυτό μη νομίζεις δε μου το δώσανε. Το βρήκα. - Κάτσε φιλαράκι μου γιατί με...

Πριν μόλις λίγα χρόνια μία Άδεια Ταξί απαιτούσε για την απόκτησή της εκτός ενός σοβαρότατου χρηματικού ποσού να έχεις και έναν “μπάρμπα” όχι στην Κορώνη μα μέσα εκεί στο αρμόδιο Υπουργείο να σου προωθήσει το αίτημά σου αυτό. Ήταν τόσο κλειστό το επάγγελμα που...

    Το παρακάτω κείμενο είναι με αγάπη αφιερωμένο στο Σύλλογο Προεδρικής Φρουράς  "ΣΕΠΦ Ο Εύζων" για την ευζωνική ματιά όλων όσων τον στελεχώνουν στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, επιμένοντας να στηρίζουν με περηφάνια τις ελληνικές μας αξίες...   Το...

«Κουράστηκα να ζω σε έναν τόσο αφιλόξενο κόσμο. Είναι τελικά η αδιαφορία η μόνη λύση. Να περπατώ στο δρόμο έχοντας το βλέμμα μου καρφωμένο στο δάπεδο. Δεν θέλω να αντικρίσω τη δυστυχία κανενός. Κυρίως γιατί δεν χωράει άλλο βάρος σ’ αυτό το σώμα. Καθόλου ρομαντικές...

Ταξί… Το ταξί αποτελεί πλέον είδος πολυτελείας που χρησιμοποιείται ωστόσο για να μειώνει τις αποστάσεις και να μας εξυπηρετεί όταν δεν οδηγούμε ή όταν δε βολευόμαστε με τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς. Πλέον οι ταξιτζήδες είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε εθνικότητας...

Τον ταρίφα δεν ρωτώ δεν με νοιάζει που θα πάει μες στα μάτια τον κοιτώ αν είμαι καλά ρωτάει.   «Βάλτε μπροστά να φύγουμε τα φώτα πριν μας λιώσουν στα λάθη μας ανήκουμε κι αυτά ας μας τελειώσουν».   Ο ταρίφας διακριτικά απ’ τον καθρέφτη με κοιτά και...

Τι κρύο κι αυτό σήμερα... Έχουν παγώσει τα πόδια μου κι ας φοράω διπλές κάλτσες. Τι να σου κάνουν κι αυτά, ακίνητα όλη μέρα με μόνη δραστηριότητα το γκάζι-φρένο-αμπραγιάζ. Δεν βοηθάει κι η ηλικία, βλέπεις, στα 57 η κυκλοφορία στα κάτω άκρα αρχίζει και ρετάρει, είπε...

Tο τι έχουν δει τα μάτια μου... το τι ακούν... τ’ Aυτιά μου, θα θελα τόμους του Larouche για όλα τα γραφτά μου! Ξέρω ιστορίες να σας πω... που μοιάζουνε γι’ αλήθεια... Ίσως κι αλήθειες τρομερές που μοιάζουν... παραμύθια! Θάνατοι, γέλωττες, χαρές, αγάπες και...

Ο σερβιτόρος για πέμπτη φορά περνούσε νευρικά από μπροστά μου, κουνώντας το κεφάλι του. Το κερί πάνω στο τραπέζι μου είχε πλέον καεί και η φλόγα τρεμόσβηνε. Το μέχρι πριν από δύο ώρες πολύβουο καφέ είχε τώρα σχεδόν σιωπήσει, καθώς η ώρα του κλεισίματος πλησίαζε....

Ένα ποτάμι κίτρινο λαμπερό και πεντακάθαρο, που καμιά σύγκριση δεν επιδέχεται με… τον Ινδό ποταμό, που ναι μεν κίτρινος, αλλά πανβρώμικος! Ένας ποταμός που πηγάζει κάπου εκεί έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας μου και εκβάλλει κάπου μακριά στο τέλος του ατέλειωτου...

Η βόλτα στο νησί ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Η Ρόδος τον Σεπτέμβρη είναι μαγευτική, όχι πως τις άλλες εποχές δεν σε σαγηνεύει, μα μπορείς και χωρίς τον καύσωνα του Ιουλίου. Το κέντρο ήταν γεμάτο κόσμο και τα μαγαζιά προσφέρονταν για ψώνια. «Θα πάρω...