Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού
Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε!
Ποιος θα με προδώσει;
Παράφορος κυματισμός
Δεν είναι τυχαίος…
Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους
Είναι αδίστακτες!
Δάκρυα αγύμναστα, νόθα
Ιαχές πύρινες κατακλύζουν το χάος
Η έξη παραμορφώνει και κατακυριεύει
Αποσαθρώνει ·
Απούσα η νήψη[1]
Νήχεται[2] στα έγκατα της δίνης.
Κατρακυλούν οι εύρωστες λίρες απορρέουσες από το ρυάκι του βουνού
«Να τις μαζέψουμε».
«Γίνεται να κατακερματίσουμε μια λίρα;».
Στο πεδίο της μάχης κοιτάω τον ανέκφραστο ουρανό
«Έχει παγωνιά σήμερα… ο Ήλιος άχθεται[3]»
Κοιτάω τους δύο θρόνους και απευθύνω τον λόγο μου
«Ave Caesar, morituri inter se salutant[4]»
Διέρρηξαν τα ιμάτιά τους
Aut non[5] ?
_
γράφει ο Παναγιώτης Σταματάκος
_____
[1] Σωφροσύνη / νηφαλιότητα
[2] Κολυμπάει
[3] Στεναχωριέται
[4] Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι χαιρετούν ο ένας τον άλλο
[5] Ή μήπως όχι;
Morituri me salutan: Οι μελλοθάνατοι με χαιρετούν
0 Σχόλια