Αυτός που χάθηκε μια νύχτα ξαφνικά,     μια πόρτα άνοιξε στης γης την εξορία  κι άφησε πίσω του μια άρτια ιστορία  κι ένα απόθεμα με γνήσια ιδανικά…    Αυτός που έφυγε στη μπόρα βιαστικά,  είχε μια φλόγα κι ένα όραμα στα στήθια  κι είπε με πάθος και με τόλμη την...

Η αληθινή τέχνη διαθέτει τη δύναμη να προκαλέσει καίριες μεταβολές στη συλλογική συνείδηση, μέσα από τη δημιουργική επινόηση, από το γόνιμο και από τον ουσιώδη διαλογισμό, από το αισθητικό της περιεχόμενο και από την εφαρμόσιμη γνώση της.  Από τα απαραίτητα...

Μύρο χυμένο στη γη, γλυκό κρασί τα χείλη σου και το κορμί σου  ένας ανθοφόρος ορίζοντας γιομάτος αμαρυλλίδες, χρυσάνθεμα, κυκλάμινα και γιασεμιά. Με τη δύναμη της ανεξίτηλης γοητείας σου παρασέρνεις τα πάντα  στο πέρασμά σου κι ο αντίλαλος της φωνής σου, άπλετο...

Εμείς στον άγιο πόνο ορκιστήκαμε και για τη μάχη ξεκινήσαμε μια μέρα, μα μες στην ξενιτιά μας ξεχαστήκαμε, σαν το καράβι που ναυάγησε στην ξέρα. Νυχτώσαμε στη γη μα δεν αλλάξαμε γιατί ‘χαμε το δίκιο μας σημαία, το δάκρυ της καρδιάς ζωή σου τάξαμε για μιαν αγάπη...

Τα πρόσωπα αλλάζουνε τις νύχτες,στο άκριτο  σκοτάδι που βαθαίνεικι εκεί που προσπερνάνε οι ξενύχτεςστης πόλης τα στενά κάποιος πεθαίνει. Παράφορα σε είχα αγαπήσει,σε χρόνια σκοτεινά κι ανταριασμένακι αρχαίες νυκτωδίες είχα ζήσει,μα όλα αυτά φαντάζουνε πια ξένα. Η...

Περνούν τα χρόνια σαν πουλιά κυνηγημένακι έρχονται νύχτες και φεγγάρια με βροχές,καράβια φεύγουν μ’ αυταπάτες φορτωμένα κι εσύ με ζεις με ξεγραμμένες προσευχές.Τ’ αστέρια μέτρησα μια νύχτα στ’ ακρογιάλι,σ’ άγνωρους τόπους και σε γκρίζους ουρανούς,σ’...

Μνήμη Τ’ αστέρι, ξενυχτισμένο, έγειρε στην άκρη τ’ ουρανού κι αποκοιμήθηκε. Το ασημένιο του φως έσβησε στη νύχτα κι έγινε φωνή, κραυγή, σιωπή αβάσταχτη… Ποιος θα μετρήσει τον ήχο του φωτός που διαθλάται στο νερό; Ποιος θα θρηνήσει για την άγονη μνήμη που...

Η τέχνη έχει τη δύναμη να προκαλέσει μεταβολές στη συλλογική συνείδηση. Και ως αναγκαιότητα και ως αντικειμενική πραγματικότητα, διαθέτει την ισχύ για να μεταβιβάσει αληθινή γνώση, σύνεση και διδαχτικές εμπειρίες, για να μυήσει και να προσηλυτίσει τον άνθρωπο στις...

          Μητέρα των παιδικών μου χρόνων, γλυκιά θύμηση της γης, καρδιά πλημμυρισμένη απ’ τα δάκρυα, τώρα που στέρεψε ο άνεμος των άσπρων ταξιδιών, σε ποιο χώμα θ’ ακουμπήσει το χέρι της στοργής σου, τα εμβατήρια και τις σπονδές, τα χρόνια...

Απ’ τους κήπους της Αθήνας ως τα κάστρα της Βεργίνας με θηκάρι και σταυρό μια ζωή ψάχνω να βρω. Στου Φιλίππου την αυλή, με προσέγγισαν πολλοί, πονηροί συνδαιτυμόνες Σλάβοι, Φράγκοι, Μακεδόνες. Κι άπλωσα δειλά το χέρι, ορφανό μου περιστέρι, μα στην έκσταση απάνω σ’...

Είχα τη μεγάλη χαρά να μελετήσω τρεις ποιητικές συλλογές ενός εξαιρετικού ποιητή από τη Λειβαδιά, «Μνήμες της Πέτρας και της Σιωπής», «Τα Λυρικά» και «Ο Χρόνος κι οι Πληγές» και οφείλω να ομολογήσω πως αν και είναι η πρώτη μου επαφή με τον Γιώργο Μπίμη, η γεύση που...