Χρωματίζω έναν τοίχο τον τοίχο του σήμερα με το χθες ήταν ασβεστωμένος μα όχι ποια. Ο τοίχος χρωματίζει μια ζωή η οποία γεννήθηκε σήμερα και πέθανε χθες. Η ζωή με την σειρά της χρωματίζει την μοίρα την στολίζει με  τις πιο φανταχτερές κατάρες μέχρι οι μαύρες πιτσιλιές...

Και όπου λέξεις μεγαλώνουν βλαστάνουν ανθίζουν φυτά οι άνθρωποι τα κάνουν ρόφημα Μαζεύουν τον σπόρο την άνοιξη βάζουν καυτό νερό  σε ένα ποτήρι μετά προσθέτουν το φακελάκι το αφήνουν λίγο και το πίνουν. Αυτή η διαδικασία συνεχίζει μέχρι την άλλη άνοιξη και μετά ξανά...

Σύναξη ζώων στο τέλος του δρόμου στην κάθε πρόταση του νόμου όταν σου επιβάλουν ένα και ένα κάνει δύο επειδή έτσι λέει.   _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Στου δικαίου την δίκη αντίκρυ στον τοίχο στην μεγάλη αφίσα πετούν βελάκια και μετά πλησιάζουν να τα μαζέψουν σαν αγκάθια τους τσιμπούν και από δίπλα το έδρανο σήμερα δικάζεται η δικαιοσύνη.   _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Σε ένα πεζοδρόμιο περιμένει το πλησιάζει μια γυναίκα και αυτό πάει και την αγκαλιάζει. Ανοίγει τα μάτια του  της λέει "Μαμά!!! Όχι μαμά όχι Θα κλάψω εγώ για σένα"   _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Ήσουνα μέσα μου μονάχα για λίγο οι φόβοι μου με τσακώσανε στον ύπνο. Σε διώξανε τώρα, στα όνειρα μου  είσαι επικηρυγμένη γλυκιά καρδιά μου άλλοτε είσαι αλυσοδεμένη στον τοίχο σε κυνηγάνε οι αστυνόμοι να σε φυλακίσουνε στον στίχο.   _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...