Κάποτε, έσπασαν σε κομμάτια οι άνθρωποι κι εσύ τους κόλλησες. Πρώτα τα χέρια, για να αγκαλιάζουν, Μετά τα πόδια, για να προχωρούν μπροστά, Και τελευταίο το κεφάλι, για να ονειρεύονται. Κόλλησες τους ανθρώπους· ακούς;  Τους έβαλες ακόμη και φτερά, για να πετούν, και...

Ο απών, Η απούσα, Το απόν    Είπαν, πως πούλησες ατόφια την ψυχή σου κι έφυγες, αλλά τα λάφυρα της προδοσίας σου αποδείχθηκαν κίβδηλα.    Απούσα, σχεδόν κερδισμένη.   Ο διάφανος, Η διάφανη, Το διάφανο   Είπα, πως δεν θα σε ξεχάσω, μα σε ξέχασα, γιατί ...

Μάταια η δίκη της επιβίωσης Ενστερνίζεται τη νομοτέλεια του παρόντος Η ευσυνειδησία  εξοστρακίστηκε Ιππεύει πια στον αστερισμό του Κενταύρου Ακόρεστη η επιθυμία της Νεμέσεως Ἡμεῖς έναντι ἡμῶνΦοράς το στέμμα της γνώσης Και βασιλεύεις στην τίσιν Διάτρητη η...

Ηττημένο το σώμα,αφουγκράζεται την άυλη ετούτη σκηνή Διαμπερές το δωμάτιο Κλείνω τα μάτια Ζωγραφίζω τη θάλασσαΣχεδόν ακούω το κύμα Μυρίζω το ιώδιο ΦωνάζωΜα η σιωπή κατακρημνίζει τη φωνή μου  Στο μυαλό μου αντηχεί η ηχώ των λέξεων μου Σώσε με Μα κανένας δεν...

Άνθρωποι άδειοι Τους αναγνωρίζω. Ζωντανά κύτταρα μάχονται μέσα σ’ ένα άυλο σώμα· κενό. Απουσία. Πονάει; Δεν αγαπούν, δε νιώθουν Επιβιώνουν. Επιβιώνουν πάνω στις ψυχές που επέζησαν του ηθικού ευτελισμού. Απουσία. Διαλύει. Μα βλέπω την ελπίδα πρέπει να την...