Ερέτης Μνήμης γίνηκε σήμερα τούτο το βροχολόι, το απρόσμενο. Πραμάτεια στιγμών φόρτωσε στο πλεούμενο τ' αραχνιασμένο και κίνησε. Ατίμονο, ανίστιο, με κόντρα τον καιρό, το άγνωρο το όνειρο κυνηγώντας. - Πού πας αφρόντιστο κι ανάρμενο, δίχως πυξίδα κι οδηγό, της καρδιάς...

Στις όχθες του Αχέροντα την μνήμη σου απόθεσα. Κει, που το κελάρυσμα την ακοή απαλύνει και ανεχόρταγα οι καταβόθρες προς τις πηγές του Άδη ροβολούν. Κει, απομεσήμερο καλοκαιριού, ακούμπαγες το βλέμμα σου, μην, τάχα, κι ανταμώσεις αόρατες ψυχές να σκούζουν στα...