Χαμένα μέσα στο καιρό, στο δάκρυ και στον πόνο, συναισθήματα και ελπίδες ποιος τα 'ρίξε στις καταιγίδες; Ταξίδια που 'μειναν μισά και βλέμματα... θαμπά, θολά μοιράζονται αναμνήσεις που αν τις γρικάς θα δακρύσεις. Στων αριθμών την κόψη μάτωσαν οι μαργαρίτες και το...

Το παράθυρό της απόψε δειλά κοιτώ, το φεγγάρι στέμμα στα μαλλιά της θέλω να το δω, την ευωδιά της στα ρόδα που κρατώ αναζητώ και η μουσική που σκορπίζει η ψυχή της σαν τραγουδά για τ' άστρα τα λαμπρά τα μακρινά που αγαπά ω! Πόσο μ' αγγίζει βαθιά ω! Πόσο κάνει την...

Ταξίδι των διαυγών ανέμων, Συ στράτα των θαρραλέων και μοναχικών οδοιπόρων βαριά λαβώθηκε το αβυσσαλέο κάτασπρο αίσθημα σου, μα στο τέλος λύγισε τις μύριες πράσινες λόγχες. Τα τείχη της πλάνης γκρέμισες' τσάκισες την σκυτάλη της ομιχλώδους αμαρτίας'μα...

Κάθε βήμα εμπρός προς το αύριο θα συναντά πόρτες κλειστές και ομίχλη και τα κλειδιά θα ΄ναι βαθιά κρυμμένα και Συ θα επιλέγεις το ποιο και το γιατί. Και αυτά ανάλογα με το τι ζητάς' όπως τα κύματα που γεννά η θάλασσα διαλέγουν το δρόμο τους προς την ακτή που είναι...

Το σκοτάδι ήταν πυκνό και εγώ αναζητούσατη μελωδία του φεγγαριού που ήταν πλάσμα Θεού.Το κορμί μου σαν μανιακός πυρπολούσε ο έρωταςσαν οι νότες της με ταξίδευαν σε άνοιξης όνειρο.Τα πλήκτρα θέλησα να αγγίξω για να τη προσεγγίσωμα ήταν χρυσό φως, αέρας,...

Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ...

Στιγμή πικρή ο χωρισμός, πληγή ανοιχτή είν' ο καημός. Είν΄ της καρδιάς ο σπαραγμός, της παγωνιάς ο  στεναγμός. Τα δάκρυα... ποταμός, κι απ' τον πόνο της ψυχής πικρίζει ο γιαλός. Κι ο δρόμος... σκοτεινός, κι ο κόσμος πια φτωχός.   _ γράφει ο Θεόδωρος...

Λασπωμένος ο βρόχινος δρόμος της θλίψης' γνωστός. Σιωπηλή  άγνωρη σκιά ο εφιάλτης της' επισκέπτης συχνός. Η ξέφρενη  πνοή που αντικρίζει το απροσπέλαστο πενθεί. Ακόρεστη μέθη το άγγιγμα του απείρου' απουσιάζει. Ακτινοβόλα μορφή αδημονεί αρμονικά να λάμψει, στο βαθύ...

  Τραχύς δρόμος ο καημός. Δριμύς χείμαρρος ο αναστεναγμός, βιάζεται να πνίξει τον επόμενο λυγμό, η απουσία σκοτάδι φέρνει πυκνό. Όταν αγαπημένη ανάσα παύσει να ηχεί, όταν ένα βλέμμα δεν είναι πια εκεί, όταν λείπει μια ζωή που άγγιξες, κι ακόμη αναρωτιέσαι κάθε...

Συμπαθητική τιμιότητα, φροντίδα η πλήξη βολική. Μαραμένη η αγκαλιά, απρόσιτη. Βρόχινη η γαλήνη, άβολα περπατά μονάχη. Το πεπρωμένο άδειο, γκρίζο το κάστρο ερειπωμένο, χωρίς μουσική, κι απρόσμενα τα όνειρα δραπέτευσαν. Βυθισμένη στην ασπρόμαυρη ρουτίνα, δεν το...